tag:blogger.com,1999:blog-81869549684842205442024-03-19T10:41:28.672+01:00Kunstenaar voor een jaarKan dat, tijdelijk kunstenaar zijn? Of parttime kunstenaar? Heeft ware kunst volledige overgave nodig of kan het tussen de bedrijven door? Ben je ook kunstenaar als je moedert, blogt, koffie zet, vergadert, HR-adviseur bent of brochureteksten schrijft? Het zijn zo van die vragen die mij als freelancer en kunstenaar zoal bezighouden. Al bloggend zoek ik naar antwoorden. Op van alles eigenlijk.Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.comBlogger44125tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-68903994476044814962015-07-09T14:50:00.000+02:002015-11-30T13:04:59.569+01:00Ik ga op reis en ik neem mee ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn8R7HLOG9bd6hbAyv8m84ujYxxBsmki17NyGjVQO6CcFEJ4yTwSDSXR6127i5d9EAvW9lQ85nrTrCjSLZutfu0ohE6YWJlm_Ytgss1_Ls_noxPAY5I7uwcIdK6eZY7u809efYTs7A9eo1/s1600/IMG_6989.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn8R7HLOG9bd6hbAyv8m84ujYxxBsmki17NyGjVQO6CcFEJ4yTwSDSXR6127i5d9EAvW9lQ85nrTrCjSLZutfu0ohE6YWJlm_Ytgss1_Ls_noxPAY5I7uwcIdK6eZY7u809efYTs7A9eo1/s400/IMG_6989.jpg" width="282" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Zojuist heb ik anderhalve kilo drop
gekocht, een doos hagelslag en melkpak schuddebuikjes. Als je dit
blog leest, heb ik alles waarschijnlijk net uitgedeeld aan de kinderen
van T en HW. Best een rare actie want ik ben zo'n zuurpruim die vindt
dat je kinderen niet teveel moet laten snoepen. T en HW waarschijnlijk ook maar ik weet zeker dat ze zullen juichen en een zak voor zichzelf proberen te bemachtigen. Want drop missen ze het meest daar in Canada, vertelden ze wel eens.</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b><br />
</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Wekenlang kon ik er online niets over zeggen want het moest geheim blijven voor T - en ik was er nog wel zo vol van: ik ga naar CANADA! A en ik zijn uitgenodigd door HW. T weet van
niets en denkt dat ze haar schoonouders van Vancouver International
gaat halen. En dan staan wij ernaast! A en ik, twee NL-vriendinnen die al
het al 20 jaar zonder T moeten stellen. </div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Dat wordt janken'
zei zoon M met een kennersblik toen ik hem vertelde wat de plannen
waren. Hij had er zichtbaar lol in. 'Misschien' zei ik, want je moet die pubers nooit gelijk geven. T werd gisteren 50. Een half leven geleden, ontmoetten we elkaar op de
avond-HEAO in Den Haag. In die tijd was dat vier jaar lang, drie
avonden in de week naar school, naast je een fulltime baan. Dat
schiep een band. HW was toen al T's echtgenoot en vond het na
een jaar welletjes. T was meer op school dan thuis en als ze er wel was, moest ze studeren. Er was maar één manier om daar geen last van te hebben: meedoen. HW
had een speciale tactiek om gelijk met ons klaar te zijn - de
eerste twee jaar in één jaar proppen (ook naast een fulltime baan) - en zo gingen we gezellig met
z'n allen nog drie jaar naar school. Ik was vrijgezel en bracht veel
tijd bij hen door. We grapten wel eens dat HW ons beider echtgenoot
wel leek, zo vaak hing ik daar op de bank. 'Kom', zeiden we dan bij een borrel tegen elkaar, 'we moeten
naar huis, HW heeft het eten al klaar'. We hebben in die tijd vaak afgezien, lijkt mij, maar ik herinner me vooral de lol die we samen hadden.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Op een mooie dag gingen T en HW op vakantie
naar Canada en kwamen terug met de mededeling ze dat ze daar gingen
wonen. Wonen?! Hoezo? Het was er zo mooi zeiden ze, zo wijds, de
mensen waren zo vriendelijk en de natuur was zo prachtig. Ik haalde
mijn schouders én mijn wenkbrauwen op. De Veluwe was toch óók
mooi? Waarom gingen ze daar niet wonen? Dus toen ze zich eenmaal
gevestigd hadden, moest ik er wel naar toe om te zien wat ze daar in hemelsnaam te zoeken hadden. En al na drie dagen zei ik tegen B, op wie ik net
verliefd was en waarmee ik door een roze wolk naar Vancouver was
gevlogen om T en HW's nieuwe homeland te zien - in januari nota bene:
'zullen we hier gaan wonen?' Want het was er inderdaad wijds,
prachtig en geweldig. Zelfs in de winter.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
In 2008 of zo, vloog ik met G en de
jongens naar Canada. En ook wij fluisterden tegen elkaar: 'als de kinderen de deur uit
zijn, gaan we hier wonen hè?' Want we snapten wel dat je daar met een
samengesteld gezin niet mee aan hoeft te komen en het voor de kinderen niet leuk is om te horen dat je wilde plannen ná hen hebt. Maar wij zijn geen echte globetrotters en na
een paar maanden zachte klei onder de voeten, dachten we niet meer aan het plan dat we in die heerlijke hot spring hadden
uitgedacht. En het was hier ook best mooi.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nu vlieg ik dus voor de derde keer naar Canada, dit keer zonder man(en), omdat HW mij (en A dus) heeft uitgenodigd voor een verrassingsfeest voor T. Als ik dit blog online zet, hebben we T's verbaasde gezicht al gezien en zijn we in Vernon aangekomen. De drie vriendinnen (A is overigens een vriendin van voor mijn tijd. A en ik kennen elkaar alleen van de hoogte- en dieptepunten in T's leven zoals het examenfeest en de begrafenis van haar vader) worden er een paar dagen op uit gestuurd zodat HW in alle rust het feest kan organiseren. Mijn mooiste jurk gaat zo in de koffer want de twee Dutchies gaan daar natuurlijk wel even acte de présence geven. Drop is niet het enige dat ze missen.<br />
<br />
T I P</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
----------</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Neem net als ik een reproductie van mij als cadeau mee naar het buitenland. De koker stop je vol met andere spullen zodat je geen kofferruimte verliest.<br />
<br /></div>
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-5133061440160157022015-06-11T11:37:00.004+02:002016-05-23T16:30:51.324+02:00Met de billen bloot<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-38-jvFEUJkyqF8n-SUTtGtpdKeb1kZCuX2J5GTatiOAsn-VgGELmuW4SGKk04zcyg7aZJe9tBjkGRFCqf1pt_Ec9HRLQKcBSgxC-TxS1omCKMO_lAdFKBF8KaCte9aEaKf_YVVDv1Z0R/s1600/IMG_6873.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-38-jvFEUJkyqF8n-SUTtGtpdKeb1kZCuX2J5GTatiOAsn-VgGELmuW4SGKk04zcyg7aZJe9tBjkGRFCqf1pt_Ec9HRLQKcBSgxC-TxS1omCKMO_lAdFKBF8KaCte9aEaKf_YVVDv1Z0R/s400/IMG_6873.jpg" width="261" /></a></div>
<b>'Daar kunnen we wel mee aankomen.
Toch?' De directeur vroeg het bezwerend, alsof hij zichzelf zo kon overtuigen. Hoofd communicatie knikte instemmend. De ProDemosprijs was klaar - als je het
tekstbordje dat er nog op moest niet meerekende - en werd gekeurd door de commissie. Vonden ze mijn creatie mooi?</b><br />
<b><br /></b>
Maanden geleden kreeg ik de opdracht de allereerste ProDemosprijs te maken. Sindsdien leefde ik
met een soort onderhuidse spanning. Mijn glasobjecten vielen in de
smaak, ik was er op uitgekozen, maar deze commissie had nog niets in
het echt gezien. Ze hadden mij leren kennen als de
freelance personeelsadviseur in het huis voor democratie en
rechtsstaat. Nu liet ik een heel andere kant van mezelf zien, hier in mijn eigen 'huis', in mijn studio vol fantasie en abstractie. Ik vond het behoorlijk spannend, dus toen
ik uiteindelijk – nadat ik uitgebreid had laten zien wat ik allemaal maakte – met rode vlekken in mijn nek het gordijntje van het
object trok, kon je me bijna
wegdragen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De voltallige commissie zou twee weken geleden al komen maar door de drukte in de democratie werd de afspraak uitgesteld. Dat gaf mij wat extra
tijd om de op binnenkant van mijn wang te bijten en belangrijke
beslissingen ten aanzien van het ontwerp nog even uit te stellen. De
experimenten met het trompen en drijven van het koper waren mislukt - het
koper liet zich niet in de vorm dwingen die wij in gedachten
hadden, zelfs niet met de professionele hulpmiddelen die we
te leen kregen van de fabrieksedelsmid - maar het zou goed komen, dat wist ik zeker. Dat was altijd
zo geweest. En warempel, het
machineonderdeel waar we op hadden staan rammen om het koper te
bedwingen, bleek - joh moet je nou eens kijken! - precies de juiste vorm te hebben. Je moest er even een stukje uitschroeven en het op zijn kop houden en dan was het perfect.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De projectleider was niet mee gekomen,
haar agenda was wederom te vol. Dat begreep ik wel want een Meester Burger is
niet zomaar gevonden en voor het uitreiken van een prijs heb je minimaal een winnaar nodig. De directeur en hoofd communicatie
stonden er dus met z'n tweeën voor - aan hen de schone de taak het object te beoordelen. Geen eenvoudige opgave want de
landelijke pers zou bij de uitreiking zijn en de 'achterban' moest er
ook nog blij van worden. Bovendien is een bloem van glaswerk nergens
mee te vergelijken en moet je dus helemaal zelf verzinnen wat je er van
vindt, zonder referentiekader en graadmeter. En
dat in het bijzijn van een met klam zweet bedekte 'moeder' die zojuist eigenhandig de navelstreng van haar eerstgeborene heeft doorgeknipt
en zich nabloedend overgeeft aan de uitslag
van de eerste testjes: haar kind is het mooiste op aarde, dat zie je
zo. Maar wat zeggen de deskundigen? Zit alles er wel aan? Is-ie niet
te groot? Niet te zwaar? Goed van kleur?<br />
<br />
En bovenal: kun je er mee
aankomen?</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toen ik opgroeide, deden ouders en leerkrachten nog niet aan uitbundige lofzang. Wij kregen meestal een advies mee: als je dit nu nog even
verbeterde en dat nog even aanpaste, kón het wel eens wat worden. Ik
weet nog dat ik met stomheid was geslagen toen mijn moeder trots 'ja' knikte op de vraag van mijn tante of ik voor haar ook zo'n poesje van pastelkrijt wilde
tekenen. Ze vond 'm dus móói?
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dus toen ik mezelf daar in de studio voor de leeuwen wierp, de prijs met een trillende zwier onthulde en
de tweekoppige commissie in eerste instantie niet verder kwam dan 'ja
…, nou …, ja … goh … ja … mooi … ja, mooi wel', was
ik niet meteen gealarmeerd. Ik realiseerde me dat je soms even moet wennen en de dingen op je moet laten
inwerken. De hersenen hebben de tijd nodig om zich te realiseren wat
ze zien, te meten, te vergelijken en met andere ogen te kijken. En als mensen samen kijken, wachten ze elkaars reactie af. Ga jij niet enthousiast gillen? Dan
hou ik me ook een beetje in. Er spoken ook meteen allerlei zorgen door het hoofd: wat zeggen mijn collega's
ervan? De pers? Het publiek? De rest van de wereld? Jij als kunstenaar bent echt niet de enige die daar staat te zweten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De volgende ochtend weer op het werk als personeelsfunctionaris lieten
mijn collega's mij al bij het eerste kopje koffie weten dat de commissie enthousiast was
teruggekomen van hun werkbezoek aan Koog aan de Zaan. Ik had een
prachtige prijs voor ze gemaakt, zó mooi dat
hij al in juli moest worden tentoongesteld in het bezoekerscentrum in Den
Haag opdat iedereen er alvast van kon genieten. Ja, ze waren er echt héél blij
mee. Ze hadden alleen wel één advies: er moest nog even een goed tekstbordje voor worden
gemaakt.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
T I P</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
----------------------------</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Koester je opvoeding. Je kunt zelf niet
inschatten wat wel of niet goed voor je was. Eer uw vader en uw
moeder is het vijfde 'gebod' van de 10 Joodse woorden. In de
kaartenserie 10 kanten zijn de woorden door La Scuola | academie voor
levenskunst hertaald naar deze tijd. Zo werd het vijfde woord: 'Erkennen – wie maakt wie wij eigenlijk zijn?' Voor het vormgeven van de 10 kaarten heb ik mijn eigen werkstukken
gebruikt. De set is te koop via de <a href="http://academievoorlevenskunst.nl/jaarthema-10-woorden-voor-het-goede-leven/" target="_blank">website van La Scuola</a>. Mooi
als cadeau of om kaart voor kaart op de kachelschouw te zetten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En ga naar ARTzaanstad. Dat is dit
weekend!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-14336793009959494702015-06-03T23:04:00.002+02:002015-06-04T09:37:09.302+02:00Gewoon K dus<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdHzEknp4u47Omw7VdAPk3WoWXuEg5QVjU1Vh5nsP3SbSMGfoKmxTqaetMutFcm79JA6ZJWL4ZMeQP4H-4mNfV9mQodvVtfNoIjFtvAp41nqPEmeMyGZeVsNFqcmHQN0jqHoKxkXhB5JiC/s1600/IMG_6842.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdHzEknp4u47Omw7VdAPk3WoWXuEg5QVjU1Vh5nsP3SbSMGfoKmxTqaetMutFcm79JA6ZJWL4ZMeQP4H-4mNfV9mQodvVtfNoIjFtvAp41nqPEmeMyGZeVsNFqcmHQN0jqHoKxkXhB5JiC/s400/IMG_6842.JPG" width="300" /></a></div>
<b>Vroeger las ik van die vuistdikke romans over Chinese vrouwen die na vier generaties onderdrukking eindelijk met rust gelaten werden. Of over verwaarloosde kinderen die hun kostje bij elkaar moesten scharrelen in de drugsscene. Ik verslond ze, heerlijk die drama's van een ander. Je kon er zo lekker bij wegzwijmelen en zwelgen in je eigen verdrietjes. Ook de woensdagavondfilms waren bij mij in trek. Waar-gebeurde-verhalen over de ultieme liefde die steevast te laat kwam omdat de hoofdpersoon nèt doodging aan een verwaarloosde ziekte of systematisch geweld. Geen redden meer aan maar eindelijk - éindelijk die welverdiende liefde. Je kon mij wegdragen na zo'n film. Dikke ogen van het huilen en een lekker zwaar gemoed. Zie je wel dat het leven klote is? Het valt allemaal helemáál niet mee. </b><br />
<br />
Maar een paar jaar geleden was het opeens over, die hang naar dramatiek. Verwikkeld in het zoveelste verschrikkelijke levensverhaal kon ik dat drukkende gevoel niet meer verdragen. Ik wilde licht en luchtigheid. Als ik toch bezig was me aan de werkelijkheid te onttrekken met een boek of een film, wilde ik een wereld waarin alles kon en mocht. Ik wilde een happy end – ik wilde Richard Gere die met Jennifer Lopez het beeld uit danste in plaats van te sterven als Jack Sommersby naast Jodie Foster. Ik wilde mee-swingen, niet meer mee-huilen.<br />
<br />
Was het de leeftijd? Ik had me altijd afgevraagd wat er met je gebeurde als je volwassen werd. Was dit het?<br />
<br />
Op de terugweg van Delft dacht ik na over de woorden die ik op de heenweg in de kaart voor vriendin Chantal had geschreven. Ik was naar haar boekpresentatie geweest en wist dat er iets niet klopte aan wat ik haar had willen zeggen. Chantal had geblogd over haar leven als borstkankerpatiënte en daar was nu een boek van uitgebracht. Ze was gewoon begonnen, ruim een jaar geleden, om haar familie en vrienden op de hoogte te houden van haar situatie. Ze maakte elke dag een selfie en blogde bijna wekelijks over wat de ziekte en de behandelingen met haar deden. En met haar gezin. En dat had ze op zo'n indrukwekkende manier gedaan dat daar dus een boek van was gekomen. Chantal bekeek de dingen met realisme en harde humor en had zelfs in de zwartgalligste periode van haar leven bijna elke episode afgesloten met een positieve gedachte, een grap of een advies. Dat zei de uitgever in zijn de speech bij de presentatie. Ik kon me er alles bij voorstellen, zo kende ik Chantal. Maar zelf had ik er vrijwel niets van gelezen. Na het eerste blog was ik stilletjes afgehaakt. Een jaar lang heb ik me afgevraagd waarom.<br />
<br />
In de kaart had ik geschreven dat ik het boek wel zou kopen maar niet ging lezen. Dat wist ik al dus daar wilde ik liever eerlijk over zijn. 'Ik kan niet goed uitleggen waarom', schreef ik, 'maar het voelt als 'ik kan het niet aan'. Wat ik bedoelde, realiseerde ik me op de terugweg, is 'ik wil het niet weten'. Het was goed gekomen met Chantal en daar was ik elke aardse én bovenaardse kracht dankbaar voor, maar ik wilde niet weten door welke hel ze gegaan was. Niet tijdens en niet daarna.<br />
<br />
Door haar blog kwam het te dichtbij denk ik. Als het niet goed met iemand gaat met iemand waar ik om geef, krijg ik de onweerstaanbare behoefte om troostende mails te sturen, eten te koken, het huis te soppen, met de kinderen op pad te gaan en manlief te steunen. Ik denk dan serieus dat het zonder mij niet goed komt. Maar ik wist ook dat dat er niet inzat. Dochter S en zoon B zoals Chantal ze noemt in haar blog, kenden mij nauwelijks en Delft was niet om de hoek. De zorg voor mijn vader en mijn eigen gezin viel me soms best zwaar en ik had al aardig wat mensen om mij heen die in een crisissituatie zaten. Daar deed ik ook al te weinig voor. Dus ging ik voor de oplossing die het meest voor de hand lag: mijn kop in het zand steken en wachten tot het over was. Via facebook hield ik in de gaten welke kant het op ging met Chantal en haalde opgelucht adem toen haar chemo's over waren en haar laatste behandeling werd gevierd. Pjoe, ze had het gered. Zonder mij. Wat een kanjer!<br />
<br />
Chantal heeft mij niet kwalijk genomen dat ik er in die moeilijke periode net zo weinig was als in de jaren daarvoor. Onze vriendschap stond al in de spaarstand door het leven dat aan ons begon te trekken toen we volwassen werden. De zorg voor het gezin, je ouders, je werk, je relatie, je huis, je tuin … Ik was gewoon weer welkom op haar boekpresentatie, net als op alle verjaardagsfeesten die ze had georganiseerd en waar ik ook niet was geweest (te druk, te ver, te moe).<br />
<br />
De boekpresentatie was de leukste presentatie ooit. De horecagelenheid barstte zowat uit zijn voegen van de enorme hoeveelheid vrienden die speciaal voor Chantal waren gekomen. In haar speech bedankte ze iedereen voor alle hulp die ze had gekregen, alle kaartjes, mailtjes en lasagnaschotels. Weer haalde ik opgelucht adem. Anderen hadden mijn taak dus gewoon overgenomen. Pjoe ...<br />
<br />
Misschien lees ik Chantals boek nog wel eens - in het bejaardentehuis of zo, als ik over niets anders hoef na te dan het weekmenu of het moment waarop ik naar de kapper moet. Dan kan ik het misschien wel weer aan. Tot die tijd luister ik er naar. Chantal heeft voorgedaan hoe dat moet. Kijk maar op haar <a href="https://www.facebook.com/chantal.deen.54/videos/10205968118415845/?pnref=story">facebookpagina.</a><br />
<br />
T I P<br />
---------------------<br />
Chantal Deen's boek heet Gewoon K en is te koop bij boekhandel Thyuser in Delft of online bij op haar eigen <a href="http://gewoonk.nl/" target="_blank">website Gewoon K</a> en bij bol.com. Als ze het voor je signeert schrijft ze er iets leuks bij. Maar dan moet je wel de mazzel hebben bij een signeersessie te zijn.<br />
<div>
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-46602535854329352002015-05-27T22:17:00.000+02:002015-05-28T09:06:42.851+02:00Moeders wil is wet - wen er nou maar aan<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggorSEGP8VOE4mQptmkbSuuH5fhJ4-s2sZuroAN49lKR2z7jpZccqrA8e1YtAcieoxTYj7bbW0RWPwBW4EjXqVP5d8AAusdQ751o55KDBSwlqjlfn0U6XldXTvLsDUZ0kOvk0xdJ4fXGU7/s1600/IMG_6752.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggorSEGP8VOE4mQptmkbSuuH5fhJ4-s2sZuroAN49lKR2z7jpZccqrA8e1YtAcieoxTYj7bbW0RWPwBW4EjXqVP5d8AAusdQ751o55KDBSwlqjlfn0U6XldXTvLsDUZ0kOvk0xdJ4fXGU7/s400/IMG_6752.JPG" width="255" /></a></div>
<b>Mijn moeder belde een paar weken geleden met een verzoek - zoals zij het noemde: 'ik heb een idee en jij moet het uitvoeren'. 'Dat is goed', zei ik, nog voor ik wist wat het was. Heel ingewikkeld kon het niet worden. Mijn moeders wensen waren gekrompen in de loop van haar leven. Net als zij. Daarnaast had ik geleerd dat het veel handiger is om je moeder gelijk te geven. Daar had ik 45 jaar over gedaan, maar beter laat dan nooit. Zoon L is veel slimmer. Die was krap 16 toen hij liet vallen dat je nooit tegen volwassenen in moest gaan. 'Dat verlies je altijd', zei hij serieus, 'je kunt ze beter gelijk geven en dan doen wat je zelf wilt'. Hij ging om een incidentje op school. Leraren zijn even onredelijk als ouders. Je doet zo je best en toch is het niet goed. </b><br />
<br />
Wat mijn moeder wilde was een familielunch. 'Want', zei ze, 'de kerst is helemaal verkeerd gelopen (mijn vader stierf) en jullie hebben je verjaardagen niet gevierd (M en ik zijn allebei in februari jarig. M werd 18 maar we konden geen geschikte datum vinden omdat hockeyfeesten ook belangrijk zijn, mijn broer vaak in het buitenland is voor werk en mijn nichtjes toevallig ook watermannen en vissen zijn die wél op tijd hun feestjes aankondigen).' Een ander argument was dat de overgebleven opa's en oma's nu zo oud werden dat je niet lichtzinnig meer kon omspringen met een gemist familie-evenement. Dat mijn moeder zelf haar verjaardag nooit viert (een maart-vis, ik mag dan zelfs niet op de koffie komen) en in december nog tegen mij riep dat ik de pest kon krijgen met m'n kerst (omdat ik me liet verleiden haar toch voorzichtig iets te verwijten) bracht ik maar niet te berde. Ook haar waarom-vraag, als ik bij haar langs wil komen, leek me geen argument. Dus zei ik 'natuurlijk mam, leuk, dat doen we! Wie moeten er allemaal komen en wanneer?' want familie is bij ons een rekbaar begrip.<br />
<br />
'We doen het op Moederdag', had ze al gepland, 'want dan moet iedereen toch al op familiebezoek en dat kunnen we dan mooi combineren. Alle moeders bij elkaar. Zo hoeft niemand een ander weekend op te offeren. Jullie hebben het allemaal druk en verder toch geen tijd.' Voor mijn vijfenveertigste riep ik op zo'n moment gefrustreerd 'hoezo geen tijd? Heb ik ooit gezegd dat ik geen tijd voor je heb?!', maar dat doe ik dus niet meer. Tegenwoordig geef ik gewoon een compliment: 'goed bedacht mam, fijn dat je zo aan ons denkt', en luister ik aandachtig naar haar plannen. Echt hoor, dat werkt. Je moeder wordt er gezellig van en winnen doe je toch niet.<br />
<br />
'Het kan toch wel in die fabriek van jou', gaat ze verder, 'we zijn met zijn zeventienen. Daar hebben we ruimte genoeg en kan iedereen zo hard lachen als hij wil.' Mijn moeder is nogal luidruchtig als ze het naar haar zin heeft. 'Zeker' hoor ik mezelf zeggen, 'prima idee. Ik verzet de proefdraaimiddag van ons nieuwe evenement wel, geen probleem', want ze was kennelijk vergeten dat we ook niet op hoefden te komen op Moederdag ('allemaal commercie'). Blij gaat ze verder: 'ik betaal maar jij moet dus de boodschappen doen. Niks bijzonders hoor, gewoon een koude lunch. Broodjes en beleg. Meer niet. Dat kun je 's ochtends wel even halen. Ik heb liever dat jij dat doet want jij regelt wel vaker een lunch voor grote gezelschappen en weet precies hoeveel je nodig hebt. Dan blijft er ook niet zoveel over. (Was dat een compliment?) Ik bel je broer, nodig jij dan je schoonmoeder en Geert's zus uit?'<br />
<br />
Het kon ook te gek.<br />
<br />
'Het is jouw lunch mam', opperde ik moedig, 'ik doe de boodschappen, jij de uitnodigingen'. Stilte aan de andere kant van de lijn. Ik hoorde haar denken 'buiten m'n comfort-zone … maar ze heeft een punt'. 'Goed', gaf ze toe, 'maar jij belt Geert's vader.' Overrompeld door de overwinning ging ik akkoord. Natuurlijk.<br />
<br />
(Het telefoontje met Geerts moeder leverde haar een gezellig telefoongesprek van een uur op waarin ze de enthousiaste reactie op haar voorstel zelf in ontvangst kon nemen. Win-win, zeg ik, soms is een beetje tegengas best zinvol. Maar dat terzijde.)<br />
<br />
Uiteindelijk bleek niet iedereen op Moederdag te kunnen dus 'offerden' we toch maar een ander weekend op. En zo kwam het dat we afgelopen zaterdag alle zeventien gepikt en gesteven om 13.00 uur op de fabrieksstoep stonden, met goede zin, een zelfgemaakte quiche en brownies (Geerts moeder), home made chocoladetruffels (Geerts zus) en twee prachtige boeketten (van schoonzus en haar zus) voor de gastvrouw. Dat was ik, want ik had tenslotte de soep gemaakt (eigenwijs!), de boodschappen gedaan, de studio opgeruimd en een gezellig buffet klaar gezet. Bijna allemaal op zaterdagochtend.<br />
<br />
Natuurlijk werd het een heerlijke 'extended' familiemiddag. Iedereen had het naar zijn zin en wilde weten wanneer de volgende lunch was.<br />
<br />
Dat hadden we dus best goed geregeld, hè mam?<br />
<br />
T I P<br />
-------------<br />
Geef je moeder gelijk en organiseer je familie- of zakenlunch in Studio KADZ met uitzicht op de Zaan. Er zijn 24 zitplaatsen aan tafel maar in buffetvorm is er ook genoeg plek voor een wat groter gezelschap. Als je wilt, doe ik de boodschappen en maak ik soep, maar je kunt het ook allemaal zelf meenemen. Voor een sjieke lunch of een kookworkshop kun je beter naar <a href="http://www.kookaandezaan.nl/" target="_blank">KookaandeZaan</a> gaan, de kookstudio op de begane grond. Daar is zelfs een steiger voor de deur waarop je een viswedstrijdje kunt houden. Bij de fabriekers Iris Vogt en Karin Seine op de derde en vierde etage volg je een schilderworkshop waarbij je meteen je innerlijk kunt onderzoeken en bij Marja Schilt, in het andere uiteinde van de fabriek, leer je edelsmeden en werken met zilverklei. Indien gewenst maken we interessante combinaties.<br />
En je kunt inderdaad best wat herrie maken in de fabriek. Dat had mijn moeder goed gezien.Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-34890424456025290662015-05-20T22:25:00.001+02:002015-05-21T09:41:03.794+02:00Van A naar B, een kwestie van ergens beginnen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrRD8alOur2Fz2YgufVpBtWPkB_voqBgYxlmnRPwk-139_Rz1c_7eWKs8JAw82ZsohVyJ7MHPK-IhnmyC8FVC4L5lUmePeLts9y7s4XxSuwtr1E32UCmcY_o4FaNKWca27h9K9QF4E0SL/s1600/IMG_6698.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrRD8alOur2Fz2YgufVpBtWPkB_voqBgYxlmnRPwk-139_Rz1c_7eWKs8JAw82ZsohVyJ7MHPK-IhnmyC8FVC4L5lUmePeLts9y7s4XxSuwtr1E32UCmcY_o4FaNKWca27h9K9QF4E0SL/s400/IMG_6698.jpg" width="343" /></a></div>
<b>Afgelopen zondag (17 mei 2015) was de grote dag. We hadden het voor elkaar gekregen om Studio KADZ om te toveren tot een galerie van internationale allure. Het publiek vond haar weg door het labyrint van de fabriek en liep aandachtig door de bijna museale studio, keek bewonderend naar de potloodtekeningen van Raymond Huisman, de pentekeningen van Rik Balder, de foto's van Gerjanne Tiemens, de krijttekeningen Salwa en mijn kleurige collages. Ook de reproducties die we van de werken hadden gemaakt, kregen ruim de aandacht. Ze werden gekeurd, besproken, gekozen, opgestapeld en … weer teruggelegd. Niemand ging tot aankoop over – op twee kunstenaarsmoeders na. Heel lief natuurlijk, maar wat wij graag wilden was verkopen aan onbekenden. Aan kunstliefhebbers die euforisch waren omdat ze ons gevonden hadden, een buitenkansje zagen in onze gelimiteerde reproducties en met een zichtbaar geluksgevoel bij ons kwamen afrekenen. We hadden gewild dat we in de loop van de middag 'nee' moesten verkopen omdat de laatste exemplaren van de achteraf véél te gelimiteerde oplagen nu nét over de toonbank waren gegaan. </b><br />
<br />
Een utopische gedachte natuurlijk, dat begrijpen wij ook wel. Maar je moet ergens van dromen. En érgens beginnen. Dus hebben we enthousiast A gezegd. We hebben gezorgd voor een professionele entourage, een goed verzorgde uitnodiging, een evenement aangemaakt op facebook, al onze facebookvrienden uitgenodigd, de samenwerking gezocht met de grootscheepse publiciteitscampagne van de expositie naast ons en er over gepraat met iedereen die naar ons wilde luisteren. We hadden gedacht dat we daarmee een heel eind zouden komen, zeker nu ons eigen netwerk vijf keer zo groot was geworden. Misschien hebben we het best goed gedaan, was het de perfecte basis voor B, maar toch, we hadden we er wat meer van verwacht ...<br />
<br />
Het reproduceren van kunstwerken is hot. Het Volkskrant-magazine kwam onlangs met een vergelijkbaar aanbod: dertien speciaal voor de gelegenheid geselecteerde kunstenaars boden hun werk aan als reproductie in een gelimiteerde oplage. Met echtheidscertificaat. Net als wij. De tijd is er dus rijp voor. Je moet alleen even zien uit te vogelen hoe je de juiste doelgroep bereikt. En hoe je een de wind een beetje mee krijgt. Het zou me niet verbazen als de kunstenaars uit de Volskrant hun reproducties wél aan gretige onbekenden verkochten. Maar als niet de exposure hebt van een grote krant, wat doe je dan?<br />
<br />
B zeggen.<br />
<br />
Dus zijn we begonnen met de acties die we nu kunnen bedenken. Een aantal bezoekers heeft zich afgelopen zondag ingeschreven voor de nieuwsberichten van Studio KADZ. Die sturen nog deze week een mail waarin we ze wijzen op de mogelijkheid de reproducties aan te kopen via de KADZ-site. We zetten de reproducties online, dat was nog niet gebeurd. Dat laten we vervolgens ook aan de rest van onze netwerken weten. Daarnaast maken we van KADZ [ r e ] p r o d u c e e r t een maandelijks terugkerend event, bijvoorbeeld op elke eerste zondag van de maand. We melden dat aan bij de overkoepelende kunstorganisaties in Noord- en Zuid-Holland. Misschien laten we elke maand een andere kunstenaar over zijn of haar werk vertellen - het verhaal achter kunst maakt het werk vaak nóg aantrekkelijker. De facebook-pagina van Studio KADZ gaan we intensiever gebruiken door te laten zien met welke projecten de kunstenaars bezig zijn. Er is zelfs gesproken over het bedrukken van shirts met onze tekeningen. Misschien kunnen we er zelfs theedoeken van laten maken of zijden vitrage … (Doordraven mag hè, in de brainstormfase.)<br />
<br />
Kortom, we komen op stoom, we gaan gewoon door met B zeggen. Als je suggesties hebt, zijn die natuurlijk welkom. Lumineuze ideeën ook. Wij staan overal voor open. Een heleboel bloglezers weten meer dan vijf kunstenaars, is onze insteek. Binnenkort ook maar even bij moeders op de thee ...<br />
<br />
T I P<br />
--------------<br />
Like alvast de facebook-pagina van Studio KADZ (https://www.facebook.com/studiokadz). Er staat namelijk wat te gebeuren de komende tijd ...Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-43691088246371756112015-05-13T22:43:00.003+02:002015-06-15T20:32:58.664+02:00Vóór het vloeken de kerk uit graag ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrktybQOLmQcJJfp-qrno5cqRHnAr_AzT3lx3U5XCn7fgzvLyPbokjb7epdnSSoY947vPD6OlCPlWFgUlXJfL_s5bJHfNKLhGqNx2VhnZzuWfPQARV0lN0xEJp57Jyo9mNiezXHZcMtieb/s1600/IMG_1820.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrktybQOLmQcJJfp-qrno5cqRHnAr_AzT3lx3U5XCn7fgzvLyPbokjb7epdnSSoY947vPD6OlCPlWFgUlXJfL_s5bJHfNKLhGqNx2VhnZzuWfPQARV0lN0xEJp57Jyo9mNiezXHZcMtieb/s400/IMG_1820.jpg" width="280" /></a></div>
<b>'Misschien is het wel heel Christelijk', appte mijn schoonzus over de herdenkingsdienst in het verpleeghuis van mijn vader. 'Echt iets voor Franz'. Er stond een knipoogje achter. Mijn vader was alles behalve kerkelijk. Als rasechte havenarbeider deinsde hij niet terug voor een godvertje hier en daar. Al helemaal niet meer toen hij door de Alzheimer elk decorum voorbij was. 'Godverdomme wat is het koud zeg', citeren wij hem grijnzend, als we worden overvallen door een koufrontje. Mijn vader vloekte het temperatuurverschil tussen binnen en buiten hartgrondig weg als wij hem meenamen voor een wandeling. Ook in de zomer. Zo leerden we dat je van een door Alzheimer aangetast brein niet alleen ongenuanceerd gaat doen, maar ook dat het hier en nu het allerbelangrijkst is. Aan 'we gaan zo de hoek om pap, daar is minder wind' of 'wacht maar tot we in de schaduw zijn, daar is het wél lekker' had hij geen boodschap. Hij had het koud godverdomme (of bloedverziekend heet) en wilde daar gewoon vanaf. Niet straks maar nu.</b><br />
<br />
De herdenkingsdienst werd inderdaad geleid door de dominee van het verzorgingshuis. Het was maar goed dat mijn vader niet lijfelijk aanwezig was, want het was er behoorlijk benauwd. Maar áfwezig was hij ook niet. Zijn naam stond, samen met de namen van de andere bewoners die in het afgelopen half jaar gestorven waren, met grote letters in het programmaboekje. Allemaal keurig op een rij. De dienst draaide om hen. Nog één keer waren zij de reden van een bijeenkomst, van een programma dat speciaal voor hen was samengesteld. Voor hén waren wij naar Sonneburgh gekomen, waren er rozen ingekocht, was er een violist uitgenodigd en werd er koffie gezet. Dat vond ik mooi – zo kon mijn vader nog één keer schitteren.<br />
<br />
De aula kon wel wat stylingsadvies gebruiken, maar de bijeenkomst zelf was prachtig. Er werden gedichten voorgedragen, viool gespeeld, liederen gezongen en het 'onze vader' gebeden. Voor elke bewoner die in het afgelopen half jaar was gestorven, stond er een stevige witte roos klaar. De namen van de overledenen werden voorgelezen terwijl hun naamkaartje aan een roos werd geknoopt, die vervolgens door ons, de nabestaanden, in ontvangst werd genomen. Er waren bijna veertig rozen maar meer dan de helft verhuisde naar een vaas die daar speciaal voor was neergezet. Dat hield mij bezig. Hadden die mensen geen kinderen? Waren ze niet geliefd? Of woonden hun nabestaanden heel ver weg? Waren die dan ooit wel op bezoek gekomen?<br />
<br />
Tijdens de koffie kreeg ik de gelegenheid deze prangende vragen voor te leggen aan hoofd van mijn vaders afdeling. M, die op haar praatstoel zat (ze klapte behoorlijk uit de school over het wel en wee van de afdeling nu wij geen 'klant' meer waren. Erg interessant, want zo bleek postuum dat onze eigen analyses zo gek nog niet waren ...) vertelde dat sommige mensen inderdaad van ver moesten komen, met vakantie waren of het gewoon niet aankonden, zo'n herdenkingsdienst. Een groot deel van de mensen was tenslotte nog maar kort geleden overleden. Daar had ik nog niet aan gedacht. Mijn vader was al bijna vijf maanden dood. In de rij van namen al een oudgediende. Vijf maanden … Zat ik mij daarom tijdens de dienst van alles af te vragen? Zelfs de zakdoeken die mijn schoonzus had meegenomen, bleven ongemoeid.<br />
<br />
Toen we binnenkwamen had M met een stemmig gezicht gevraagd hoe het met mij ging. Ik was een beetje verbaasd. 'O ja', dacht ik, 'dit is een treurig moment, dat was ik even vergeten'. Ik had juist naar de herdenking uitgekeken, vond het fijn om weer even samen iets met mijn vadertje te doen. Het was al weer zo'n tijd geleden. Want ik mis hem niet echt en ik ben ook niet zo verdrietig over zijn dood, maar als ik de kans krijg om weer even dicht bij hem te zijn, laat ik die niet lopen. Dan stap ik in de auto en rij ik naar Rotterdam, draai ik de parkeerplaats op en kijk ik omhoog, naar het raam waar hij achter had kunnen zitten, begroet ik de verzorging en maak ik een praatje. En als er gezongen wordt, dan zing ik mee, zelfs als het een Christelijk lied is met een onbegrijpelijk ouderwetse tekst en een onnavolgbaar lelijke melodie. Ik luister zelfs aandachtig naar het gebed. Dat heb ik van mijn vader, denk ik, die hield ook wel van een feestje. Zo'n avondje herdenken had hij vast leuk gevonden. Het had er alleen niet zo bloedverziekend heet moeten zijn …<br />
<br />
T I P<br />
-----------------<br />
Als je tijd hebt voor vrijwilligerswerk zou je naar een verzorgingshuis kunnen gaan. Mijn vader vond het heerlijk dat Joke op dinsdagavond de krant doornam met een klein groepje bewoners. Ze begrepen vaak niet waar het over ging maar dat deed er niet toe. Joke stelde van die vragen als 'wie heeft er ook wel eens dansles gehad' als een artikel daar aanleiding toe gaf. Zo maakte ze de tongen los en bracht ze een kostbaar moment van gezelligheid. Het zou mij niets verbazen als mijn vader op dinsdagnacht de mooiste dromen had.<br />
<br />
* Bij elk bezoek maakte ik een foto van ons samen in de lift, op weg naar een wandeling of een bezoek aan het Zuidplein voor een ijsje of een kopje koffie. Als je ze allemaal achter elkaar ziet, zie je in feite het hele ziekteproces. Een dierbare serie waar ik misschien nog wel eens iets mee ga doen.
<br />
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-84343325303326721442015-05-06T22:44:00.000+02:002015-05-12T09:54:29.995+02:00De kunst van het loslaten<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij7IKyBquCEMz8lWt7YT-QqZeGRh2VLn_dA26-AzXQOo4c0mm-b6Xr2kp3JBUijsk-MIS7vLHQrsuCpU4rCSRaaekkqbfYE_6SRByZ1q3YjYSy7oVvvy4tV96BGxTsugv4L1J0DzA37jLQ/s1600/IMG_5826.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij7IKyBquCEMz8lWt7YT-QqZeGRh2VLn_dA26-AzXQOo4c0mm-b6Xr2kp3JBUijsk-MIS7vLHQrsuCpU4rCSRaaekkqbfYE_6SRByZ1q3YjYSy7oVvvy4tV96BGxTsugv4L1J0DzA37jLQ/s1600/IMG_5826.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
'<b>Doe jij ook eens zo'n proefexamen mam'. M had een blos op zijn wangen van het slaapgebrek. 'Als ik gedoucht heb en aangekleed ben', zei ik, want mijn koffie was nog niet op en ik had er helemaal geen zin in. Je begrijpt wel waarom. Vriend R viel hem bij. 'Ja, doe nou maar, kunnen we lachen.' R logeerde bij ons om M te ondersteunen bij het leren. R zag er nog best wakker uit. </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Een kwartier eerder was ik slaperig de woonkamer in gelopen. Het was half acht, woensdagochtend, meivakantie. Zoonlief zat rechtop aan de keukentafel achter zijn laptop. R lag onderuitgezakt op de bank en streelde mijn iPad. 'Jullie gaan me toch niet vertellen dat …' 'Nee hoor', viel R mij in de rede, 'we zijn gewoon naar bed gegaan'. Zoonlief klikte geconcentreerd verder. Ik stelde de koffiemachine in en keek om me heen. De tafel was bezaaid met pakken dubbelfris, snoeppapiertjes en shag. Uit de laptop kwam een blikkerige stem die verkeersvragen stelde met de verkeerde intonatie. Toen de koffie was doorgelopen mompelde M: 'yes, gehaald!'. 'Hoeveel proefexamens heb je gedaan', vroeg ik. 'Zevenendertig', zei M afwezig. Mijn hersenen begonnen langzaam te werken. 'Jullie zijn helemaal niet naar bed geweest hè?' 'We hebben wel een uurtje geslapen', zei M. 'In de stoel en op de bank', voegde R enigszins beschroomd aan toe. 'Hoeveel proefexamens zijn er eigenlijk?', vroeg ik. 'Vijftig', antwoordde M.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Natuurlijk vond ik dat je uitgeslapen naar je examen moest, dat je uitgerust moest zijn om goed te kunnen nadenken en dat je sowieso geen nacht kon overslaan. Zeker niet vóór the big day. Maar dat zei ik niet. Ik zei 'ja' toen M vroeg of ik hem om tien uur wilde wekken zodat hij ook de laatste proefexamens nog kon doen. Hij was gezakt voor negenendertig. Het was half negen.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
De afgelopen zomer had ik geleerd dat my way niet (meer) the high way was. Ik had mijn zoon jarenlang begeleid bij zijn schoolwerk, regels gesteld ten aanzien van thuiskomen, roken en drinken en een hoop tranen gelaten. Want het was niet makkelijk, zo'n puber in huis die een hekel had aan school, nergens over wilde praten, matige cijfers haalde en voor de tweede keer bleef zitten. Boos hief ik mijn vinger naar hem op en beet hem toe dat hij kon rekenen op een nóg strenger regiem. Hij knikte. Wat moesten we anders? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Toen het nieuwe schooljaar dichterbij kwam, vroeg ik me af hoe ons leven eruit zou gaan zien onder zo'n extra streng regiem. Hoe zou ik die rol gaan vervullen? Moest ik nog vaker er nog harder politieagentje spelen? Wéér met de mentor praten over het feit dat hij de lolbroek uithing in de klas? In februari zou hij achttien worden. En dan? Zou hij überhaupt op school blijven? Wilde ik al die moeite nog wel doen? Eigenlijk had ik er schoon genoeg van … Had ik mijn taak niet al vervuld? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Opeens werd het me duidelijk. Het was mooi geweest. M had zijn havo-diploma kunnen hebben. Hij had zijn tijd gehad. Hij mocht het zelf gaan doen. Als hij echt hulp nodig had, zou ik er voor hem zijn maar ik ging niet meer met de mentor praten over zijn gedrag en al helemaal niet meer vragen of hij zijn huiswerk wel gedaan had. Ik kreeg acuut goede zin. Zó gingen we het doen.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
M moest even wennen - de eerste twee weken was hij niet aanspreekbaar. Ik had hem in de steek gelaten. Nu stelt hij mijn aanpak als voorbeeld bij zijn vrienden. Hij leert op zijn eigen manier en dat werkt. Het theorie-examen heeft hij gehaald, in één keer. Ik durf te wedden dat hij volgend jaar gewoon zijn havodiploma haalt. En dat ik dan weer in tranen ben. Maar dan van geluk.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
T I P</div>
<div>
---------------</div>
<div>
Laat het los. Wat het ook is, laat het los. Er hoeft alleen maar een hoop liefde in, meer niet.</div>
<div>
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-10136077611201894872015-04-29T23:04:00.002+02:002015-05-01T08:19:01.134+02:00De glans van glaswerk<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg76PzQQRiSzHi3iIRu3qHGZMTcRP7kJq9_hrfgxnwM38226HfKfeD-93cSzzuXl22oA70aqFdIWU0Ola8O9ziZgg_5M94m8UcIu5qNP1tOnK9sv3XIoIgC1HVixvIsVii_BHczWEptZEZG/s1600/IMG_6607.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">G<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg76PzQQRiSzHi3iIRu3qHGZMTcRP7kJq9_hrfgxnwM38226HfKfeD-93cSzzuXl22oA70aqFdIWU0Ola8O9ziZgg_5M94m8UcIu5qNP1tOnK9sv3XIoIgC1HVixvIsVii_BHczWEptZEZG/s1600/IMG_6607.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<b>Enkele weken geleden blogde ik over de ProDemosPrijs. De directeur van 'het huis voor democratie en rechtsstaat' vroeg mij of ik een kunstenaar kende die 'iets' kon maken om uit te reiken aan een bijzondere burger tijdens het lustrumfeest. Het moest symbool staan voor de democratie, voor transparantie … iets van glas of zo. Ik wist niet hoe ik het had. Na een paar onrustige nachten besloot ik mezelf met the GLASS project aan te bieden. Een fotopresentatie en een week of wat later was de kogel door de kerk: ik kreeg de opdracht! Ik kon het bijna niet geloven.</b><br />
<br />
De euforische roes duurde een paar heerlijke dagen. En toen begon het gelazer. Heel subtiel, flardje voor flardje, trok er een verlammende waas over mijn zonnige gemoed. Een prijs maken? Die het boegbeeld zou vormen voor de landelijke communicatiecampagne? En in het bijzijn van de koning zou worden uitgereikt? Mijn hoofd hield vol dat het geweldig was maar mijn maag dacht er anders over. De euforie sloeg om in angst en ik had het niet eens in de gaten. Er gebeurde gewoon niets meer op glasgebied. Ik had opeens veel meer zin in papier, in knippen en collages maken, in wissellijsten opknappen en brainstormen over gelimiteerde reproductieverkoop, samen met andere kunstenaars. De glazen, vazen en schalen bleven staan waar ze stonden en keken me – vanonder een dikke laag stof – vragend aan. Wat was er aan de hand? Ik haalde mijn schouders op en knipte stug door. Dwars door de mist heen. Collages waren toch ook mooi?<br />
<br />
Dat was ook zo. Er ontstonden prachtige papieren kunstwerken, er kwam een concreet verkoopplan, een uitnodiging voor de galeriedag (17 mei, kom dat zien!) en bovenal een on-voor de hand liggend maar er erg leuk samenwerkingsverband tussen kunstenaars die elkaar vorige maand nog niet eens kenden. Vrijdag gaan we proef-printen en bedenken hoe we de boel gaan presenteren. Studio KADZ zal de komende weken langzaam veranderen in een heuse galerie. We gaan het groots aanpakken.<br />
<br />
Fantastisch natuurlijk maar op de achtergrond leed de ProDemos Prijs stilletjes aan gebrek aan aandacht. En toen kwam van de week – even onaangekondigd als de verlamming – zomaar de verlossing: het 2D gepuzzel met papieren knipsels verscheen opeens als bòooringgg. Diépte had ik nodig! Een 3D-collage bijvoorbeeld. Iets met glas of zo. De tijdschriften gingen aan de kant, de on-ingelijste collages in een map en de schaartjes in het scharenbakje. Glas, dáár had ik zin in!<br />
<br />
En dus diende het vólgende ritueel zich aan. Want wat was dat glaswerk stoffig zeg, zo kon je natuurlijk niks zien. Nou ja, op sommige stukken zat zelfs nog een prijsplakker! Die moesten meteen weggepoetst. En die kalkaanslag? Had ik die nu al eens geprobeerd weg te krijgen? Ik sopte en poetste dat het een aard had en deed zelfs op Koningsdag wat ammonia-badjes. Het is een wonder dat ik de ramen van KADZ ongemoeid heb gelaten. En ondertussen heel subtiel, flardje voor flardje, ontstonden er nieuwe ideeën en nieuwe vormen. Die diepe blauwe kleur in combinatie met dat heldere oranje … Mooi zeg - typisch democratisch eigenlijk …<br />
<br />
De ProDemosPrijs begint vorm te krijgen, het begin is er. Inmiddels weet ik dat ik beter kan toegeven aan mijn eigen gedraal en geteut want het heeft een functie. Creatieve processen laten zich nu eenmaal niet sturen met een vingerknip. Mocht je je nog eens afvragen waarom kunstwerken duur zijn dan heb je nu je antwoord: het is een tijdrovend proces ...<br />
<br />
T I P<br />
---------------<br />
Reserveer 11 september 2015 alvast in je agenda want op die dag wordt de ProDemos Prijs uitgereikt aan een burger die iets bijzonders heeft gedaan voor de samenleving<br />
ProDemos: 'Wij horen vaak opmerkingen als ‘ze beslissen alles zelf daar in Den Haag, naar ons wordt niet geluisterd’, of ‘we mogen eens in de vier jaar stemmen, maar verder moet je je mond houden’. Vanuit onze ervaring weten we dat burgers wel degelijk macht hebben en van betekenis zijn voor de democratie en besluitvorming kunnen beïnvloeden. Om deze kant van de democratie onder de aandacht te brengen heeft ProDemos een prijs ingesteld die elke vijf jaar wordt uitgereikt: de ProDemosPrijs … '<br />
<br />
Had ik al gezegd dat Willem Alexander ook kwam?<br />
<br />
<br />
V R A A G<br />
----------------<br />
Voor de afwerking van de ProDemos Prijs heb ik een speciale techniek in gedachten dat ik nog onder de knie moet krijgen: koper drijven. Lang leve YouTube. En marktplaats want ik heb er een trompsetje en een aambeeld voor nodig. Iemand?<br />
<br />
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-34531507070055772682015-04-22T22:44:00.003+02:002015-04-23T09:35:33.118+02:00De liefde door een gele bril<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7FRc6nxqc8OTNAZHmhOaNGg0yxP0gtjrfX3MmjdQ9xtDEol53pCSrl-Z1_szE7uQzQB9vQaKq572CAHl1JunUwkhG3cpAiF2uVD31YzCYInwVcCN_6WzO3vkVdcEgQfK_60ILvOk-imcQ/s1600/IMG_6529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7FRc6nxqc8OTNAZHmhOaNGg0yxP0gtjrfX3MmjdQ9xtDEol53pCSrl-Z1_szE7uQzQB9vQaKq572CAHl1JunUwkhG3cpAiF2uVD31YzCYInwVcCN_6WzO3vkVdcEgQfK_60ILvOk-imcQ/s1600/IMG_6529.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<div>
<b>Hij zei 'ik hou van jou' en ik antwoordde: 'ik ook van hou'. 'Dat vind ik fijn', zei hij en zweeg even. Ik dacht er ook over na. Was dat fijn? Het was een man die ik heel lang geleden had ontmoet. Hij viel op mij en liet dat merken met een ongewone attentie. Ik was ziek en hij liet me een boek bezorgen met een brief waarin stond dat hij altijd te veel kookte en graag een stamppotje kwam brengen zodat ik snel kon aansterken. Ik was zo ziek dat ik het boek vergat en gevleid genoeg om zijn brief te beantwoorden toen ik weer beter was. Ik was net verliefd op Maurits' vader en was aangenaam verrast door zijn aandacht, maar er was geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om op zijn avances in te gaan. </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Door de jaren heen bleven we elkaar tegenkomen. Elke keer was er een klik en elke keer waren we 'bezet'. We trouwden met andere geliefden, kregen kinderen en hij verhuisde zelfs naar een ander continent. Niets dramatisch – we zijn allebei gelukkig met onze partners en ons leven, maar als hij in Nederland is, eten we samen een hapje en fantaseren we soms even over hoe ons leven eruit zou hebben gezien als de dingen anders waren gelopen. Dan lachen we om onszelf en koesteren we de band die we ongemerkt toch hebben gekregen. En na 20 jaar houden we dus ook wel van elkaar, denken we. Op een bepaalde manier.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Hij vroeg: wat is 'houden van' eigenlijk voor jou? Mijn antwoord was wat onvoorspelbaar, vermoed ik. Houden van heeft volgens mij namelijk veel minder met de ander te maken dan die ander zou willen. Ik denk dat je niet van íemand houdt maar dat je houdt van wat diegene met je dóet. Je houdt van het gevoel dat de ander jou geeft, van de betekenis die je door hem krijgt. Je ziet jezelf door de ogen van iemand jou geweldig vindt en daar krijg je dat roze-wolk-gevoel van: ik moet wel geweldig zijn want hij zegt het de hele tijd – hij wil alles met mij doen omdat ik het leukste gezelschap op aarde ben – hij helpt me omdat hij mij zo lief vindt. De waarheid is dat hij een positiever reactie van jou terug wil. Hij wil dat jij hèm geweldig vindt. En hij helpt je om je nóg meer liefdeskreten te ontlokken. Want jij bent net zo'n roze spiegel voor hem als hij voor jou. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Daarom is het ook zo makkelijk om te stoppen met houden van. Zodra hij jou niet meer op de eerste plaats zet, slaan de stoppen door en kan de liefde zelfs omslaan in haat. Hoe kan dat? De persoon zelf verandert toch niet? Heel simpel: je krijgt van hem geen fijn gevoel meer over jezelf maar een rot gevoel omdat hij iemand anders meer waardeert dan jou. En dat zegt iets over jou, vind jij. Je bent niet meer de leukste en de liefste. Híj verandert niet maar jij! In zijn spiegel althans. Houden van is dus niets meer en niets minder dan positieve reflectie. Zodra die omslaat in negatieve reflectie, is het gedaan met de liefde.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
En de liefde voor je ouders, je kind? Volgens mij is dat positieve reflectie in het kwadraat. Je ouders zijn de eersten die jou een spiegel voorhouden. Je bent afhankelijk van ze dus die ouderspiegel is heel belangrijk voor je. Zo belangrijk dat je je niet meer kunt losmaken van het beeld dat je ouders je van jezelf laten zien. Dat hun spiegel bol staat van eigenbelang is voor jou onzichtbaar door je afhankelijkheid. Zelfs als je er achter komt dat de spiegel van je ouders enigszins vervormd is, blijf je je best doen er goed in uit te komen. Ook als ze er allang niet meer zijn.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ouders doen er op hun beurt alles aan om een kwaliteitsouder te zijn want die willen net als jij ook maar één ding: een goed gevoel over zichzelf. En ouder zijn is een mooie graadmeter - van een goede ouder zijn, krijg je pas echt een goed gevoel. Jij bent hun spiegel. Als het goed gaat met jou, halen zij opgelucht adem. Maar als jij faalt, hebben zij óók gefaald ... En omdat jij hen dat laat zien, nemen ze jou dat kwalijk. Dan lijkt het zelfs alsof ze niet van je houden en volgens mij is dat ook zo. Je houdt niet van de persoon maar van het gevoel dat iemand je geeft, of dat nu je kind is, je moeder, je geliefde of je misgelopen liefde. Het gaat om de positieve reflectie. Als je de mensen om je heen goed zijn in positief reflecteren, heb veel mensen om van te houden. En als je zelf lekker positief reflecteert, is het of de hele wereld van jou houdt.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Best leuk dus, dat houden van. Als je het zo bekijkt. Of juist niet? Hoe zit houden van volgens jou in elkaar?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
T I P </div>
<div>
--------------</div>
<div>
Wij (z)aten bij PLLEK, een hippe hotspot op de al even hotte NDSM-werf in Amsterdam. Een aanrader en al helemaal bij mooi weer want ze hebben een flink stadsstrand mét ligbedjes, aan het IJ en met een prachtig uitzicht op Amsterdam centrum. </div>
<div>
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-67732154649526352352015-04-15T19:23:00.000+02:002015-04-16T10:57:21.654+02:00De zin en onzin van knippen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwQPajdjyjhrv7B-QPMusJGms675PdAT8hQ3DuFeu9catZUgQwmnhaLnsnHEqpyRO6sv7TQgcYGaP_hKCMyJE3nMHJamzoMoSSVav6d7j-RdY-xMLUSI5jrIrdawIMGBKDbxn1meGfHvHm/s1600/IMG_6472.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwQPajdjyjhrv7B-QPMusJGms675PdAT8hQ3DuFeu9catZUgQwmnhaLnsnHEqpyRO6sv7TQgcYGaP_hKCMyJE3nMHJamzoMoSSVav6d7j-RdY-xMLUSI5jrIrdawIMGBKDbxn1meGfHvHm/s1600/IMG_6472.jpg" height="400" width="356" /></a></div>
<div>
<b>Wel eens geprobeerd, knippen tot je er bij neervalt? Nee? Moet je toch eens doen, het is heerlijk. Hier spreekt de ervaring, ik kan er niet meer mee ophouden. Geen tijdschrift is nog veilig, mijn schaartje en ik liggen constant op de loer. Met zijn kleine puntje en mijn ferme knipjes maken we elk aantrekkelijk vormpje vrijstaand. Photoshoppen doen we niet meer, kunstgrepen zijn even niet aan ons besteed. Wij knippen wel weg wat we niet nodig hebben. Het vlekkenschaartje ligt ook al klaar ...</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Wat we zoal uitknippen? Gewoon, jassen, rokken, haardossen, bloemen, planten, hooggehakte schoenen, staande schemerlampen, tasjes, bodystockings, krukjes, hoedjes, tattoos … Je kunt beter vragen wat niet. Waarom? In eerste instantie om er collages van te maken maar inmiddels is onze knipdrift niet meer zo eenzijdig te duiden. Er blijft namelijk een hoop ongebruikt liggen en als je ziet hoeveel tijd het uitknippen van een enkel vormpje kost, heeft dat bijna iets sadomasochistisch … Maar toch ga ik er mee door, ik kan er niks aan doen, knippen werkt therapeutisch of zo. Je bent supergeconcentreerd bezig maar zonder hard te werken. Gedachten waaien alle kanten op. Ik word er apen-relaxed van.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Rik Balder van de 5e etage, zei het ook. Hij is vorige week begonnen met collages maken. 'Lekker he', zei ik tegen hem, 'dat in elkaar puzzelen van nieuwe vormen met bestaande beelden'. Rik is beroepsfotograaf en produceert over het algemeen gloednieuw beeld. 'Het is het knippen', zei Rik een beetje beschroomd, 'dat knippen is zo fucking lekker. Ik heb in het weekend acht uur zitten knippen, samen met m'n vriendin. We hebben er speciaal tijdschriften voor gekocht op de tweedehandsmarkt'. Ik knikte begrijpend en hij showde mij het resultaat op zijn mobiel. Prachtige collages natuurlijk. Alles wat die man maakt is mooi, kijk maar naar zijn foto's van the GLASS project op mijn site.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Wat Rik met zijn nieuwe passie gaat doen, is nog niet helemaal duidelijk, maar wat we wel weten is dat hij zijn (pen)tekeningen en aquarellen op 17 mei 2015 laat zien in Studio KADZ, samen met het werk van nog twee andere kunstenaars en mijn collages. Op die dag is de grande opening van ons galerieproject. Het is de bedoeling dat we maandelijks op een vaste dag Studio KADZ tot galerie omtoveren en daar reproducties aanbieden van ons werk, in beperkte oplagen en voorzien van een echtheidscertificaat. Indien gewenst lijsten we ze ter plekke in. Je bent van harte uitgenodigd voor de grande opening om 14.00 uur (de galerie is open van 13.00 tot 17.00 uur). We schenken een borrel.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Zo zie je maar, je hóeft dus geen 35 jaar te wachten met het laten uitkomen van je wensen (exposeren, reproducties verkopen - zie blogbericht No story, no glory, laatste alinea). Je kunt er ook meteen werk van maken.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
T I P</div>
<div>
--------------</div>
<div>
<i>Kom op 17 mei 2015 sowieso naar de Honigfabriek in Koog aan de Zaan want dan zijn alle ateliers in de fabriek open. Dit ter afsluiting van de internationale tentoonstelling <b>opklop-pudding</b> die van 8 t/m 17 mei 2015 plaatsvindt op de 1e etage. Deze expositie is ontwikkeld in het kader van Festival Industrie Cultuur 2015 en Stad aan de Zaan.</i></div>
<div>
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-43312029678545390042015-04-08T14:38:00.002+02:002015-04-13T11:57:51.366+02:00No story, no glory - de kunst van het overdrijven<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj36mTXptYWNQi-eJG9ys-03RMSQBtAesdWf98rFQ7ordQP5YoD73y0LNaETZy4SeVtErBrEI5LniJu6WTZ6TrK0XpdNhLzHgBH0at4hAMDicb2HuyyT3QZV1uJakhjpGNIYOP2n7i75Ov/s1600/IMG_6379.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj36mTXptYWNQi-eJG9ys-03RMSQBtAesdWf98rFQ7ordQP5YoD73y0LNaETZy4SeVtErBrEI5LniJu6WTZ6TrK0XpdNhLzHgBH0at4hAMDicb2HuyyT3QZV1uJakhjpGNIYOP2n7i75Ov/s1600/IMG_6379.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<b>Toen mijn broer mij 15 jaar geleden belde omdat hij mij iets wilde vertellen, kon dat maar twee dingen betekenen: hij had ontdekt dat hij homo was óf hij was ongeneselijk ziek. Hij belde namelijk nooit. Ik ging er even goed voor zitten. Het bleek om een cursus te gaan. Hij had ontdekt hoe hij in het leven stond, wat dat voor hem en voor zijn omgeving betekende, en hoe hij anders met de dingen om kon gaan. Ik luisterde met open mond - wie had dit in hemelsnaam voor elkaar gekregen? Dus toen hij me vroeg of ik mee wilde naar een introductie-avond, zei ik 'ja, ja graag' en 'ja natuurlijk'! Ik wilde er álles over weten ...</b><br />
<b><br /></b></div>
<div>
Diezelfde nieuwsgierigheid bekroop mij toen Bert mij het korte verhaal liet lezen dat hij had ingestuurd voor een verhalenwedstrijd. Bert werkt vooral met beeld en is in mijn beleving wars van competities. En nu had hij dus zitten schrijven om te winnen. Toen hij 'No Story No Glory - echte leiders vertellen een eigen verhaal' van Theo Hendriks omhoog hield en beweerde dat dat hem had aangezet tot deze verfrissende daad, wilde ik nog maar één ding: dat boek lezen. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Al na het eerste hoofdstuk was ik om. Volgens Theo is alles een verhaal. Je leert de wereld kennen aan de hand van verhalen, je maakt zelf van elke gebeurtenis een verhaal, je leeft - kortom - in je eigen verhaal. Wat inhoudt – even kort door de bocht – dat je het verhaal van je eigen leven dus kunt creëren zoals jij het hebben wilt. Koren op mijn molen want ik ben een fervent aanhanger van wensdenken. Authentieke wensen komen altijd uit, is mijn overtuiging. Daar zorg je namelijk zelf voor - bewust of onbewust.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Het bewijs voor deze stelling werd jarenlang geleverd op oudejaarsavond. Met een groepje vrienden bedachten we, ruim na de champagne, wat we wilden van het nieuwe jaar. We schreven alles op, de gekste dingen. Als het maar authentieke wensen waren. Je dacht er niet over na of het mogelijk was, je vroeg je alleen, heel diep van binnen af wat je écht zou willen. Een jaar later evalueerden we. Geloof het of niet: het meeste kwam uit. Misschien niet altijd in de vorm die we zelf bedacht hadden maar als je goed keek, was het precies wat je wilde. De zeldzame dingen die niet uitkwamen, bleken achteraf geen authentieke wens.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Theo bracht mij op het idee mijn eigen levensverhaal meteen op te schrijven. Ik was een beetje ziek die dag en verloor daardoor mijn laatste remmingen. Het is een hoogdravend verhaal geworden, ik waarschuw maar alvast. En eerlijk is eerlijk – als ik het idee had dat dit blog overeind bleef zonder het te delen - hield ik het voor me. Maar wie a zegt … Precies. Dus daar gaan we:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Monica's levensverhaal in een notendop</b><br />
<i>Er is er een boek over mij gepubliceerd. Een overzicht van mijn werk. Het boek beschrijft hoe alles met elkaar samenhangt en hoe het zo gekomen is. Mijn onmiskenbare talent wordt geanalyseerd en er wordt uitgelegd waarom het zo lang duurde voordat ik er iets mee ging doen. Het is een prachtig boek geworden, ik ben er trots op. En ik ben blij dat ik dit nog mag meemaken voordat ik sterf. Ik krijg het boek overhandigd tijdens een groots gala, speciaal voor hiervoor georganiseerd. </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Ik ben een inspirerend voorbeeld geworden voor jonge kunstenaars en ik heb genoeg met mijn werk verdiend om comfortabel te kunnen leven. Ik woon in een fraai particulier verzorgingstehuis in een land met een zacht klimaat (Monaco of zo). Mijn kinderen wacht een mooie erfenis door de verkoop van de reproducties. Die zijn zeer gewild. Het boek is daar een mooie aanvulling op.</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik zie het helemaal voor me …<br />
<br /></div>
<div>
Ik daag je uit jouw verhaal ook op te schrijven en over een jaar of 35 bij elkaar te komen voor de evaluatie. Wedden dat onze verhalen dan kloppen? Bij deze ben je alvast uitgenodigd voor het gala.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
T I P</div>
<div>
----------------</div>
<div>
Geesje Bluijssen is het 'In- en uitzichtspel' aan het ontwikkelen, min of meer gebaseerd op dit principe. Aan het eind van het jaar ligt het in de winkels. Voor hen die nog een beetje willen oefenen voor ze hun eigen verhaal schrijven: schaf het spel aan rond de kerst aan en speel het met overgave. Je hebt een hoop lol en er gaat een wereld voor je open.</div>
<br />
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-36160213712309764072015-04-01T19:14:00.000+02:002015-04-07T19:04:01.596+02:00Tekenles en de uitdaging van de opdracht<div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGY8N8oHoglkDQ73L941BkUjKpjTQ7ETChThTtANSZ_IOgP_m-kDzR13rM3zTO9LqRXnng2s2453W7ckpGiOc9MRiYSIxueptlk-vDp70KFFeqHarbEOmDZi8Qz1pDx-ytNUqez6E0SZRo/s640/blogger-image-1719865664.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGY8N8oHoglkDQ73L941BkUjKpjTQ7ETChThTtANSZ_IOgP_m-kDzR13rM3zTO9LqRXnng2s2453W7ckpGiOc9MRiYSIxueptlk-vDp70KFFeqHarbEOmDZi8Qz1pDx-ytNUqez6E0SZRo/s320/blogger-image-1719865664.jpg" width="320" /></a></div>
<b>'Tekenles?' Manlief bekijkt me onderzoekend. 'Waarom? Je kunt toch al tekenen?' Ik teken regelmatig en niet eens stom (zou vriend Jan zeggen) maar toen Liesbeth (vriendin) tijdens een verjaardagsfeestje bij Saskia en Luc (vrienden) vertelde dat ze tekenlessen ging geven, en Saskia zich direct aanmeldde, onder het motto 'altijd al willen leren tekenen', verscheen zo'n tekencursus voor mij ook als een perfect idee. Leren is immers altijd leuk. En bovendien, wanneer kan een mens tekenen?</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Vorig jaar ging ik op <a href="http://www.modevakschoolnewstyle.nl/" target="_blank">naailes</a>. 'Naailes?' riepen moederlief, manlief en zoonlief verbaast uit. 'Je kunt toch al naaien?!' Inderdaad, ik had als kind al leren naaien van mijn moeder. Rokken, blouses, broeken, de hele rataplan - ik heb zelfs een bikini gemaakt. Mijn moeder herinnert me er graag aan hoe ik bezweet en met een hoogrood hoofd worstelde met plooitjes en knoopsgaten. Lekkere combinatie ook, moet je eens proberen, naaien met zweethandjes ... Anyway, ik had dus opeens ontzettend veel zin in naailes want wilde weten hoe ik mijn eigen draai aan kleding kon geven en wat ik moest doen om het er profi uit te laten zien. En ik wist echt niet meer hoe je een broek in elkaar moest zetten (sorry mam). </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Op een bepaalde manier was het verslavend, ik sloeg geen naailes over. Ik denk dat die twee uur opperste concentratie iets met me deden. Bovendien, en dat had ik me ook al eens gerealiseerd toen ik interieurstyling deed en grafische vormgeving, is het leuke van les dat je moet maken wat een ander je opdraagt. Vaak zitten daar dingen bij waar je zelf never nooit aan zou denken. En precies daar zit 'em de crux: zelf kies je iets dat je al kunt of waarvan je het vermoeden hebt dat je het tot een goed einde zult brengen. De ware uitdaging zit 'em in de opdracht van de docent. Want pas dan doe je iets waarvan je dacht dat je het nooit zou leren. Al was het maar omdat je er zelf nooit aan zou beginnen. Zoals een citroen tekenen bijvoorbeeld (hoe wordt zo'n ding rond?!) of een bol knoflook (al die teentjes, wat een gedoe ...). En als het dan lukt, gewoon omdat je het héél hard probeert en precies doet wat de juf zegt, ben je apetrots op jezelf. Véél trotser dan wanneer je je eigen opdrachten hebt uitgevoerd.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
En zo kon het dus gebeuren dat de cursisten van de tekenles van juf Liesbeth na afloop in de groepsapp lieten weten dat hun partners vol bewondering uitriepen: 'heb jij dat gemaakt?! Nou ja, hoe kan dat nou zo opeens? Goed zeg!!' Zelfs de mijne. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
T I P</div>
<div>
--------------</div>
<div>
De tekenles van juf Liesbeth is nieuw. De juf vindt het zelf ook nog een beetje spannend maar dat is nergens voor nodig want ze heeft de eerste les al laten zien dat ze een hele leuke, capabele juf is. Ze heeft ons geen knollen voor citroenen verkocht, zo gezegd. Bij voldoende animo wil ze ook nog een ochtendles starten. Dus als je zin hebt om te leren tekenen, is dit het juiste moment. Liesbeth's lessen zijn in Krommenie. Wij doen de woensdagavondles. Misschien is daar ook nog een plaatsje vrij. </div>
<div>
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-67751734713358446372015-03-25T19:21:00.002+01:002015-03-31T22:34:01.742+02:00Killing your own darlings. Ga er maar aan staan ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWnlTmIqKnf5P1Lmu-lkNdvn6Sk7FrsqN_oZyW4X0zUEQIVPfkwAQvsYVl_CgqEjj6FlkFot9c0ZcoAbAb3Xpfj3Ave_aqWJpGqEh-zMP4sSq2MQKfGn_njeTM2ZYMUhbDrlMSYKmu5Eig/s1600/bank_met_kussens.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWnlTmIqKnf5P1Lmu-lkNdvn6Sk7FrsqN_oZyW4X0zUEQIVPfkwAQvsYVl_CgqEjj6FlkFot9c0ZcoAbAb3Xpfj3Ave_aqWJpGqEh-zMP4sSq2MQKfGn_njeTM2ZYMUhbDrlMSYKmu5Eig/s1600/bank_met_kussens.jpg" height="640" width="274" /></a></div>
<b>heerlijke handel begon als een excuus om mijn eigen producten online te zetten. Ik had een podium nodig, een verkoopkanaal en omdat ik zelf wel een website kon bouwen maar geen echte winkel, leek het wereld wijde web de ideale plek om te beginnen. Ik zou een prachtige webgalerie maken, vol met bijzondere producten van mezelf, andere vormgevers en échte kunstenaars. Zo mooi en zo stijlvol, dat je wel gek zou zijn om er niks te kopen. En dus geschiedde.</b><br />
<br />
Het bouwen van de site duurde weken, maanden misschien wel. Ik ontwierp een huisstijl, maakte foto's, schreef de teksten, gaf de site vorm, bouwde aan de techniek en vond andere vormgevers en kunstenaars bereid om hun producten op heerlijke handel aan te bieden. Tussen de bedrijven door werkte ik aan mijn eigen producten. Ik had er mijn handen aan vol, vooral omdat steeds bleek dat er nóg iets nodig was zoals visitekaartjes, verpakkingsmateriaal, verzendstickers, leveringsvoorwaarden, een betalingssysteem en een goede verstandhouding met de meneer van DHL.<br />
<br />
De site was nog maar een paar dagen online toen er een bestelling binnenkwam. Ik was verguld en opende een fles champagne. Het werkte! Je hoefde dus inderdaad alleen maar een webwinkel online te zetten en de kracht van het internet deed de rest. Wow, wát een uitvinding! Ik feliciteerde mezelf nogmaals met het goede idee en keek met een overwinnaarsblik naar de toekomst.<br />
<br />
Wat mij die dag volledig ontging was het belang van de informatie die de klant bij die perfect getimde eerste bestelling gaf: ze was al een tijd op zoek naar Fox & Hunter's. Ze had eerder kussens van dat merk gekocht en die waren aan vervanging toe. Ze was blij dat zij ze nu eindelijk online had gevonden. (Ik ook!)<br />
<br />
Fox & Hunters was het bedrijf van mijn vriendin. In haar glorietijd had ze met haar kussens verschillende vermeldingen gehad in bladen als Elle wonen en Viva. Die artikelen had ik heel profi op de site gezet, onder het tabje 'in de media'. Dat deze klant heerlijke handel juist die week had gevonden was dus een lucky shot geweest. Een eenmalig mazzeltje, puur omdat ze letterlijk naar de merknaam had gezocht. Het zal niemand verbazen dat het daarna nog héél lang duurde voordat er weer wat werd besteld. Mij wel. Ik vond het maar raar.<br />
<br />
Langzaamaan kreeg ik door wat het probleem was en begon ik de site te promoten. Stuurde persberichtjes naar de bladen, ontwierp, schreef en verstuurde een nieuwsbrief, hield open dagen, ging naar netwerkborrels, organiseerde workshops en deed nog veel meer dingen die ik eigenlijk niet wilde doen. Niets hielp. heerlijke handel bleef een mooie site waarop slechts heel af en toe de prachtige Fox & Hunter's-kussens werden verkocht. Marketing was duidelijk niet mijn sterkste kant.<br />
<br />
Zo sleepte heerlijke handel jaren voort. Vijf om precies te zijn. En net toen het tijd werd voor een treurig lustrumfeestje, ontving ik het mailtje dat mij verloste. Een klant die ooit drie prachtige kussens had gekocht, stuurde foto's van hoe zij ze had verprutst in de kookwas. Het waslabel met 'dry clean only' had ze niet gezien nee. Maar het was zo jammer voor haar, kon ik niet gratis één nieuwe leveren in plaats van de fikse korting die ik haar aanbod op een nieuwe set? In een split second was ik er klaar mee. Helemaal.<br />
<br />
De cirkel was rond, heerlijke handel begon met kussens en eindigde met kussens. De webgalerie is sinds maandag 23 maart 2015 offline. H é é r l ij k ...<br />
<br />
T I P<br />
------------------<br />
Op zaterdag 21 maart 2015 is er een nieuwe 'heerlijke handel' online met de naam <a href="http://www.ietsorigineels.com/" target="_blank">IETS ORIGINEELS</a> – een webwinkel voor kopers en makers van originele cadeau's. <a href="http://www.ietsorigineels.com/" target="_blank">IETS ORIGINEELS</a> is een initiatief van Luciënne Groot, Frank Bakker, Inez Melessen en Anne-Marie Bart. De makers van de cadeau's zijn veelal vormgevers en kunstenaars uit de zaanstreek. Een deel van de opbrengst gaat naar een goed doel. ''Stichting iets origineels' is opgericht met als doel personen in een revalidatie- of reintegratieproces te stimuleren en te inspireren tot creatieve uitingsvormen', aldus de <a href="http://www.ietsorigineels.com/" target="_blank">site</a>. Ik zou zeggen: bezoek ze massaal en koop er al je cadeaus. Een beetje hulp is vast welkom.
<br />
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-30890852814580362442015-03-18T21:05:00.000+01:002015-03-30T19:39:40.896+02:00Er is een tijd van gaan en een tijd van thuiskomen ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuF3vnCDhSX5G2Qda59xhbOsvfjA5EBEJ0g5tNp0MtTD1Q2CNokriuX4DIdS2WF9kf903wJz8MP3C5wxDZzkkMv3IoLtdFbVvPj474Jif-MxJ_F5HNV_B26gTwPyYFIW-bUVYf8v1azhpf/s1600/IMG_6217.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuF3vnCDhSX5G2Qda59xhbOsvfjA5EBEJ0g5tNp0MtTD1Q2CNokriuX4DIdS2WF9kf903wJz8MP3C5wxDZzkkMv3IoLtdFbVvPj474Jif-MxJ_F5HNV_B26gTwPyYFIW-bUVYf8v1azhpf/s1600/IMG_6217.jpg" height="400" width="292" /></a></div>
<div>
<b>'Je laat ze toch niet helemaal alleen?' riep mijn moeder vol afschuw. 'Ze moeten toch naar school? Wat moeten ze dan eten? En als er iets misgaat? Een hele week!' Ontaard kreng. Dat laatste zei ze niet maar je zag het haar denken. 'Ze kunnen best voor zichzelf zorgen mam, we gaan een wéék, geen maand! En daarnaast, ze hebben nog meer ouders.' Hét voordeel van het samengestelde gezin, er is altijd wel een helft die in de buurt blijft.</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
'Eén week maar?!' Het kind van 18 is teleurgesteld. Die van 16 kijkt blij. Voor hem is een week wel genoeg. 'Kunnen jullie geen maand naar dat eiland?' 'Goede vraag. Zouden we inderdaad best willen. Maar er moet gewerkt worden. Om je zakgeld te betalen, weet je nog? En je kleedgeld, je schoolgeld en je ziektekostenverzekering. Ja dat weet ik, die verzekering moet je tegenwoordig zelf betalen maar we moeten eerst nog maar eens zien hoe dat gaat met die eigen verantwoordelijkheid. En het huis wordt ook niet vanzelf warm, die potten mayonaise komen niet uit zichzelf in de koelkast en …' Hij draait zich om en appt zijn matties: we hebben een week een huis voor onszelf! Als ik hem vraag of hij zijn oma ook even in deze blije groeps-app kan opnemen, trekt hij zijn wenkbrauwen op. Oma?!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
De pilot was in november vorig jaar. We gingen een kleine week naar Engeland, buiten de normale vakantieperiode om. De jongens waren voor het eerste een week alleen en vonden het heerlijk (inderdaad, mijn moeder was ook toen zeer verontwaardigd). Wij waren vooral benieuwd naar de staat waarin we het huis na afloop zouden aantreffen. Benieuwd, niet bevreesd, want we hebben vertrouwen in het gezonde verstand van onze bloedjes. Maar het blijven kinderen en soms kunnen ze er gewoon niets aan doen. Of wisten ze het niet. Of hadden zij het niet gedaan. Of was het al zo vóór we weggingen. Echt hoor. Maar guess what: het huis was nog helemaal heel, spik en span en kéurig opgeruimd. Ik moest de neiging ze een baantje als schoonmaker aan te bieden, onderdrukken.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
De verrassing was dan ook groot toen we afgelopen maandag thuiskwamen in een kleine ravage. Geen kind te bekennen, algehele telefonische onbereikbaarheid en sinds het laatste uur niet meer gesignaleerd op whatsapp. Een uitgelezen moment voor een lege batterij zullen we maar zeggen. Twee uur en een kleine zoekactie later, toen de stoom niet alleen uit mijn oren kwam maar ook uit mijn neus, banjerde er een lekker joch met een onweerstaanbare glimlach de tuin in. 'Fijn dat je er weer bent mam, ik heb je best een beetje gemist! [Ik krijg een knuffel - anders nooit] Ja, ik weet dat het niet leuk thuiskomen is zo', zegt hij, met zijn armen nog om mij heen, 'niet boos worden, ik ga er meteen iets aan doen. Ik had me vergist in mijn planning en toen was m'n batterij leeg. Tijdens het opladen keken we naar een film en ik vergat de tijd. Stom, stom, stom, ik weet het, maar nu ben ik er. Ga even rustig zitten, dan is het zo opgeruimd. Ruben, kom maar verder, de bui is overgewaaid.'<br />
<br />
'Is het nog gelukt mam, om die sigaretten voor me mee te nemen? Wanneer gaan jullie weer weg? Kunnen we dat dan misschien een beetje afstemmen, zodat het mij ook goed uitkomt?' Hij grijnst naar me terwijl hij twaalf lege pakken dubbel fris in de kliko kiepert, zonder ze eerst plat te vouwen. 'Drie sloffen', hoor ik mezelf zeggen. En: 'overleggen kan altijd …'</div>
<div>
<br /></div>
<div>
T I P</div>
<div>
----------------</div>
<div>
Lees geen opvoedkundige boeken. Ze helpen toch niet.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Of wel?<br />
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-43829509638172429432015-03-11T23:00:00.000+01:002015-03-26T12:15:03.079+01:00Sorry hoor, maar wij zijn éven met vakantie!<div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><b>De vorige zomervakantie wilde ik de jongens nog één keer mee hebben. Maurits keek alsof hij een onverwachte SO kreeg toen ik hem dat vroeg en mompelde: 'alleen als we naar Engeland gaan'. Daar zou het 'op zeker' niet te warm zijn voor zijn oververhitte gemoed. Om diezelfde reden was Geert minder enthousiast. Die wilde graag zwoele zomeravonden in een warm oord aan een blauwe zee. Ik beloofde dat we dat dan in het najaar zouden doen, samen, als hij nu even niet ingewikkeld deed over Engeland.</b></span></div>
</div>
<div>
<div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ook op La Palma is het inmiddels voorjaar en de avonden zijn hier alles behalve zwoel. Maar verder is het hier heerlijk. De zon komt aan 'onze' kant van het eiland op en verwarmt ons den ganse dag met enthousiasme (we hadden een Vlaamse gids vandaag). Een koel briesje zorgt ervoor dat we niet boven ons kookpunt geraken. De zwarte lavarotsen en stranden steken prachtig af bij het azuurblauw van de zee. Een warme maaltijd kost 7 euro en de wijn komt van eigen plantages. En overal om ons heen zijn wandelende oudevandagen in te lange korte broeken en ruithemden. We vermaken ons, kortom, prima. </span></div>
<div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Dinsdag is de dag voor een tour om de noordpunt van het eiland. Indrukwekkende hoogten met diepe kloven waar je helemaal omheen moet rijden. Over een afstand van 46 km hemelsbreed deden we een hele dag. In een 24-persoonsbusje met alleen maar mensen die ouder waren dan wij. Geen gegil, geen harde muziek en allemaal keurig op tijd weer bij de bus. Voor het in- en uitstappen moest je steeds een stiefkwartiertje uittrekken maar zo kwamen we wel ergens. Donderdag is de tour naar de zuidpunt. Die doen we waarschijnlijk in een huurautootje. </span></div>
<div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Zin om mee te kijken naar onze eerste dagen in de zon?</span><br />
<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwgJSLj11WANfujgu08iikHVj81u9xnHmIilxNN0l9QOg24m6TSUJ4cETfGAp5ivQmhPWXU9wTtrP1XS1CRJYfV57uiCV572Uoi6KGQpIKGm4WNWspiIxlcVkS0y3LWVz-XCqTJRMVWcda/s640/blogger-image-1506532053.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwgJSLj11WANfujgu08iikHVj81u9xnHmIilxNN0l9QOg24m6TSUJ4cETfGAp5ivQmhPWXU9wTtrP1XS1CRJYfV57uiCV572Uoi6KGQpIKGm4WNWspiIxlcVkS0y3LWVz-XCqTJRMVWcda/s640/blogger-image-1506532053.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Maandag 9 maart 2015. We vliegen om 6:00 uur dus we moeten om 4:00 uur op Schiphol zijn. Eerst koffie dan maar. Onder mijn favoriete lampen.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDuZtYXP09XBWfRVBg-qonSefcYFTVNFe1S1nWsJ3zrcT3qiIiqu28r0T5zyOquIPhNcmvaCMQF4nvcETbb-WBh0yn7FvJl9Wx483C65X42_0fbGhP6hLLs15zXLcnUpajIlGj3Et1F9iu/s640/blogger-image-1693438743.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDuZtYXP09XBWfRVBg-qonSefcYFTVNFe1S1nWsJ3zrcT3qiIiqu28r0T5zyOquIPhNcmvaCMQF4nvcETbb-WBh0yn7FvJl9Wx483C65X42_0fbGhP6hLLs15zXLcnUpajIlGj3Et1F9iu/s400/blogger-image-1693438743.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
We nemen alleen handbagage mee. Travel light is het motto, het is daar toch mooi weer. Scheelt straks wachten bij de bagageband. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1wcwEki_TUEj34jfe-mALjANXYtKCX524my9xwr-vKb0z0zIzGxuRooywgNkTPs5Kz-uEGGCkFrSBg1mDdz1_ZOF7CtMILuaAKddtyOeGxwbgMxEfU1YP6K03yUAyhlroLOvpG840lk4M/s640/blogger-image-634502523.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1wcwEki_TUEj34jfe-mALjANXYtKCX524my9xwr-vKb0z0zIzGxuRooywgNkTPs5Kz-uEGGCkFrSBg1mDdz1_ZOF7CtMILuaAKddtyOeGxwbgMxEfU1YP6K03yUAyhlroLOvpG840lk4M/s640/blogger-image-634502523.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Het duurt even, voor je door alle rijen heen bent. Een selfie via de ruit om de tijd te doden.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj74V-hyfBIPCTwE6nJqweFdKDn7pPsE6I2S-vcyLZC0xvdDBoLE5AZ5Hk5-jb23lyCVwPzlaT2Zoh1Fd7GkNFDYFwmU1nwpdB9iESE5x0cVVg1MU04EDyCue_lIGdag_FXq_OJe54qSCb4/s640/blogger-image--1037158249.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj74V-hyfBIPCTwE6nJqweFdKDn7pPsE6I2S-vcyLZC0xvdDBoLE5AZ5Hk5-jb23lyCVwPzlaT2Zoh1Fd7GkNFDYFwmU1nwpdB9iESE5x0cVVg1MU04EDyCue_lIGdag_FXq_OJe54qSCb4/s640/blogger-image--1037158249.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Het vliegtuig staat klaar ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCU8OgJF-Re6c1lXa8pwgGio259S8tj35hVNRqaAfipOr1P18TyudhgSntFcr0jaxQ7MRQMeE9U65A_T0F8RjH-RcJtIOa3WdRFrFViVucoB3YU0QnXmsTdqe5zxT4k8-Cdw76yH0CUmth/s640/blogger-image-1690890971.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCU8OgJF-Re6c1lXa8pwgGio259S8tj35hVNRqaAfipOr1P18TyudhgSntFcr0jaxQ7MRQMeE9U65A_T0F8RjH-RcJtIOa3WdRFrFViVucoB3YU0QnXmsTdqe5zxT4k8-Cdw76yH0CUmth/s640/blogger-image-1690890971.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Het ziet er stevig uit. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9W0HvyzRAV7FSFq5nJwFTC9_ccrCCdd4mUpXuU1Zwi2_seA9i00nuGTdxjxpZ1ceY713etBiWIkZ3gTWcBzja4jufqaKCXYWXz3fU40PPJ0MNNxtd3ZLYiOYHcycOzTBC0gGf5ANwlZLy/s640/blogger-image--1107058406.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9W0HvyzRAV7FSFq5nJwFTC9_ccrCCdd4mUpXuU1Zwi2_seA9i00nuGTdxjxpZ1ceY713etBiWIkZ3gTWcBzja4jufqaKCXYWXz3fU40PPJ0MNNxtd3ZLYiOYHcycOzTBC0gGf5ANwlZLy/s640/blogger-image--1107058406.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
En ook de bemanning heeft er zin in. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirElmQz5yhMBaMaHC-XQNMIXpfIgcSYCTrkBgl-AylL1YBTXeTdII2iPT38O9tHSmeg-uKT3zFvLuJJ8TUOhvI3fQsZELVhwrRvLkJcTD7pkX59YUuStgByrUqzYJ5DS-NmHUAmhw24Z-J/s640/blogger-image-1699311382.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirElmQz5yhMBaMaHC-XQNMIXpfIgcSYCTrkBgl-AylL1YBTXeTdII2iPT38O9tHSmeg-uKT3zFvLuJJ8TUOhvI3fQsZELVhwrRvLkJcTD7pkX59YUuStgByrUqzYJ5DS-NmHUAmhw24Z-J/s640/blogger-image-1699311382.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Daar gaan we ... dág Nederland! </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUO07lhB7PAffid7OZc8lmm_8TZSMIl4RxL5pU4Izb9Ivbez7IQ98s8qqzSqOnxGLNs48hlLVKfGDpRZZcBZwhvqZH2JH1-4Hy6sZM9TE2_3RuoWF-8zjE26BNFAi5J9QZAi7mEI2b3-kj/s640/blogger-image-1747590142.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUO07lhB7PAffid7OZc8lmm_8TZSMIl4RxL5pU4Izb9Ivbez7IQ98s8qqzSqOnxGLNs48hlLVKfGDpRZZcBZwhvqZH2JH1-4Hy6sZM9TE2_3RuoWF-8zjE26BNFAi5J9QZAi7mEI2b3-kj/s640/blogger-image-1747590142.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Na vierenhalf uur landen we op La Palma, zo pal naast de zee dat een kruisje slaan geen overbodige luxe leek.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOfHa3V-rD-OcmeIIqS7ab-3ioWfwLAC8EFHzTKA-VKB6UCXeXRyP-nMK6VjeI62qty4ENiFjKdmU3t9-stuNV0hTKrT9iVRh6DR_m-ORvOmiALinOSt47C_4drYQS2bDdJva0_fgEEgNu/s640/blogger-image--611692104.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOfHa3V-rD-OcmeIIqS7ab-3ioWfwLAC8EFHzTKA-VKB6UCXeXRyP-nMK6VjeI62qty4ENiFjKdmU3t9-stuNV0hTKrT9iVRh6DR_m-ORvOmiALinOSt47C_4drYQS2bDdJva0_fgEEgNu/s640/blogger-image--611692104.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
In een busje gaan we naar het hotel - als alle medereizigers hun bagage hebben. Weg voordeel van de handbagage.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgExYVr3VuIarnEHOPTMcQCnChZomH8JH5hz3EduhgENgRzEtwtS-516rfg-wAy0KKfA3wwd7fqsMQ-Rzwsz6dbg0fe0_LHzxHQAHsFvwf79T__U-Ar2k3JTNKNxVBrC9_G2jshmeiGAUya/s640/blogger-image--229488522.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgExYVr3VuIarnEHOPTMcQCnChZomH8JH5hz3EduhgENgRzEtwtS-516rfg-wAy0KKfA3wwd7fqsMQ-Rzwsz6dbg0fe0_LHzxHQAHsFvwf79T__U-Ar2k3JTNKNxVBrC9_G2jshmeiGAUya/s640/blogger-image--229488522.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Zo, we zitten. Ja, we hebben ons van top tot teen ingesmeerd. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdKLD7oEqRD0-pjw8Zlnom4b21VCSkMxucIScG0himzjbCy8-lTxtK6xvXkruKBpxpjEwFPUM7BUtCwqocBj5qplJuWMNmwvCwuRqDVwnwmeruBANhO7WCWEDsl6G3rUonfc4pyw3aLvlP/s640/blogger-image--1746152694.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdKLD7oEqRD0-pjw8Zlnom4b21VCSkMxucIScG0himzjbCy8-lTxtK6xvXkruKBpxpjEwFPUM7BUtCwqocBj5qplJuWMNmwvCwuRqDVwnwmeruBANhO7WCWEDsl6G3rUonfc4pyw3aLvlP/s400/blogger-image--1746152694.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Het uitzicht is idyllisch - als je voorbij de parkeerplaats kijkt.<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcjmcXCIZ2ocXlSe-D2mF1MCoLoLVm64T2kjtzdFloh5hf-vwmiuzStTKR4w94-WQxdVYevcAZSN9qWtZWgnhtWkTattty2zjuX4RdGIQ_Si-LuXmAHxsX2WmgeBZ_N0wGcJ39H2Esp6dd/s640/blogger-image--133623596.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcjmcXCIZ2ocXlSe-D2mF1MCoLoLVm64T2kjtzdFloh5hf-vwmiuzStTKR4w94-WQxdVYevcAZSN9qWtZWgnhtWkTattty2zjuX4RdGIQ_Si-LuXmAHxsX2WmgeBZ_N0wGcJ39H2Esp6dd/s640/blogger-image--133623596.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Natuurlijk! Vandaag moeten de kapotte tegels van het straatje onder ons balkon worden weggehakt ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1SqO3K75CRPOYT87bKANWGqjr1z8WuuuIFzGhrbTazvS8w_IbML-eACoWUnU_YmwNfh87aG0ACOo05BQubud1fdCVCy9zjF2ngvZ_R2X3G6mcfJrdIRLOnUwGNTx2xxU1fS-lj_ClcG-F/s640/blogger-image--3615211.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1SqO3K75CRPOYT87bKANWGqjr1z8WuuuIFzGhrbTazvS8w_IbML-eACoWUnU_YmwNfh87aG0ACOo05BQubud1fdCVCy9zjF2ngvZ_R2X3G6mcfJrdIRLOnUwGNTx2xxU1fS-lj_ClcG-F/s640/blogger-image--3615211.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Dus gaan we maar even bij het water kijken. Daar dondert het ook maar op een heel bevredigende manier. De golven slaan er prachtig tegen de stijle rotsen. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsb2t1INETXLTwBxtgDSaO8w4T_uxY6ZXm0a7w549Hxfl6CKqjdjdMu1k2qPxdJTlwlDaLmN8o2nuvlixI_TXZfjoH2AlwJc4OESkGxUn98GmWXuHlEs_qpof_TfugDQlHSjcn4NjrdhAy/s640/blogger-image--1834125225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsb2t1INETXLTwBxtgDSaO8w4T_uxY6ZXm0a7w549Hxfl6CKqjdjdMu1k2qPxdJTlwlDaLmN8o2nuvlixI_TXZfjoH2AlwJc4OESkGxUn98GmWXuHlEs_qpof_TfugDQlHSjcn4NjrdhAy/s640/blogger-image--1834125225.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
We klauteren wat ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrqb1UlZ2AxO0p_pDhsoKtRcC7civv6ea9jAXhBT-klL-N2ZcwEyieEN18vqGoanBc7E9kW6Nmw93m-hH9DGZ4Wx1whI209qqi4q9EGqetZH61Q8RKNqPDsqqK1TTaFWhS5EC7dAYNdX46/s640/blogger-image--1546976673.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrqb1UlZ2AxO0p_pDhsoKtRcC7civv6ea9jAXhBT-klL-N2ZcwEyieEN18vqGoanBc7E9kW6Nmw93m-hH9DGZ4Wx1whI209qqi4q9EGqetZH61Q8RKNqPDsqqK1TTaFWhS5EC7dAYNdX46/s640/blogger-image--1546976673.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
kijken wat naar de azuurblauwe zee ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQy4q3bFSxebRjUVzvmg5Eblq-D-3ybNxpDIoYRuioZEBuh7NBOqFwMCGEIWZ79YxWqk-1T5pKaYOlmdDKKT0Z6mGg7kbIIkWkvXkUCPtg13r4Jy9kvGuZOVfEeGU3-jzLXPvxU236VnCx/s640/blogger-image--72505051.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQy4q3bFSxebRjUVzvmg5Eblq-D-3ybNxpDIoYRuioZEBuh7NBOqFwMCGEIWZ79YxWqk-1T5pKaYOlmdDKKT0Z6mGg7kbIIkWkvXkUCPtg13r4Jy9kvGuZOVfEeGU3-jzLXPvxU236VnCx/s640/blogger-image--72505051.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
zetten elkaar op de foto ...<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYAOpqjz8bQcLtQK6RGIv8twhI4qLLsNa5qaJIl1yMKXV9Dnx4MVbGj_9vKk0UQIXzZ8C_qEKA-14zvcrjlEuDrk_ZNzhTE9sQTCFERNbV-WMvZ2mXAqcAhJA-DFHOwYdot-YSIFhaNqHU/s640/blogger-image-1781995007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYAOpqjz8bQcLtQK6RGIv8twhI4qLLsNa5qaJIl1yMKXV9Dnx4MVbGj_9vKk0UQIXzZ8C_qEKA-14zvcrjlEuDrk_ZNzhTE9sQTCFERNbV-WMvZ2mXAqcAhJA-DFHOwYdot-YSIFhaNqHU/s640/blogger-image-1781995007.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
spotten een regenboog in de nevel ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsRdIwxx3mnnAEypzn_4Np17P1tcr4NIRbkGEz6DGw-McEfhHDEK4RD2PnUXnWq48o4I7QERXepG_Sl_LkeaFhAyzRlieVsbEZw8IrM2dIHeXuQM9vILcwj2455DJBFUIYk3CmHT_b41P/s640/blogger-image-403728920.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsRdIwxx3mnnAEypzn_4Np17P1tcr4NIRbkGEz6DGw-McEfhHDEK4RD2PnUXnWq48o4I7QERXepG_Sl_LkeaFhAyzRlieVsbEZw8IrM2dIHeXuQM9vILcwj2455DJBFUIYk3CmHT_b41P/s640/blogger-image-403728920.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
drinken koffie met slagroom ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLNxzexnx7J4Jp2bLSaGV8yzPC7Wa36si565kM9Kh8a4YamKNoeSO_GDi5uwBMEBsThH7C6bUhvCXeR2ugQZDUIjlXRWpet9G3sRTLruZOTW3zkM_yafyz-6eqGCdabftPAJdu-ymWUTxB/s640/blogger-image-1807758386.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLNxzexnx7J4Jp2bLSaGV8yzPC7Wa36si565kM9Kh8a4YamKNoeSO_GDi5uwBMEBsThH7C6bUhvCXeR2ugQZDUIjlXRWpet9G3sRTLruZOTW3zkM_yafyz-6eqGCdabftPAJdu-ymWUTxB/s640/blogger-image-1807758386.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
aan een zwart strand ...</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2b0wdRdOwxJTkO5ABHORsLGYBUJYihh0_-bw3f2fhRkgN728NPi-D6gxgM8cFxPbEjYEtOlQ7jg6-LCIP80GhXibVgIavZvwr1P0WEDgv1qgzfwOIoY5fYk0axgkFf5nwYBtjkE_POYWl/s640/blogger-image--1896138436.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2b0wdRdOwxJTkO5ABHORsLGYBUJYihh0_-bw3f2fhRkgN728NPi-D6gxgM8cFxPbEjYEtOlQ7jg6-LCIP80GhXibVgIavZvwr1P0WEDgv1qgzfwOIoY5fYk0axgkFf5nwYBtjkE_POYWl/s640/blogger-image--1896138436.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
en verbazen ons over de prijs van de sigaretten. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Fsd5Fl5Pw1f0d_YbrKKo178DRgwlnFltb1AcRf2k0VpSSIjuPDR-DI7M6k5Aekdt0C6gXd23G4eDGTrTlU6ZBcnWiLAieiExmFrUr7_IK-3cFpJgF0psICXNdcxD8SE_cvYnhqn-hjKy/s640/blogger-image--1121987909.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Fsd5Fl5Pw1f0d_YbrKKo178DRgwlnFltb1AcRf2k0VpSSIjuPDR-DI7M6k5Aekdt0C6gXd23G4eDGTrTlU6ZBcnWiLAieiExmFrUr7_IK-3cFpJgF0psICXNdcxD8SE_cvYnhqn-hjKy/s640/blogger-image--1121987909.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
En afdrogen hoeven we hier niet. </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdJ4byqyvu_cfUH2tXgMIk144T3m2Ty8wWFydItHLEJhhHPmlKFy720ez0sRXh4uvlYqmqQ3_cO88dE7O3R7CCQGCZjrgrAj8NcheC9_w2LvAzplSmzPXgLuxy4-9oxBovbBgVM4THOoen/s640/blogger-image-1665092494.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdJ4byqyvu_cfUH2tXgMIk144T3m2Ty8wWFydItHLEJhhHPmlKFy720ez0sRXh4uvlYqmqQ3_cO88dE7O3R7CCQGCZjrgrAj8NcheC9_w2LvAzplSmzPXgLuxy4-9oxBovbBgVM4THOoen/s640/blogger-image-1665092494.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
In de namiddag wandelen we via de hoge trappen langs het strand naar Santa Cruz de la Palma. Zo'n vijf kilometer heuveltje op heuveltje af. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGJPzE3ZCSS9-BtwmVNq47aiwx8zTQ2y4fTR6_ku-dTqIWIDDmImkoz6Pe83cBCOpnZaNIz45Jme4ORoKOL7gcYQCXezSQ7Cl81Lpfl_anbEjvrxZ1ev56uqsUzCvgKcJXHDsdHVCDd3c1/s640/blogger-image-791662876.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGJPzE3ZCSS9-BtwmVNq47aiwx8zTQ2y4fTR6_ku-dTqIWIDDmImkoz6Pe83cBCOpnZaNIz45Jme4ORoKOL7gcYQCXezSQ7Cl81Lpfl_anbEjvrxZ1ev56uqsUzCvgKcJXHDsdHVCDd3c1/s1600/blogger-image-791662876.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
En genieten onderweg van het uitzicht op het strand. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijHhXz7434W7TVoVdr_6u0JRFeaKOVUs6Zr7YVpK11yrGSYFokyr0RMf7uMGKHWriL_d3ms1aYAibMW1Vb9F3hz4_IKmuG9u3mXtpbffKr9Bz865mqV4Zf3RUK32J5v33YxuIK8cW1nwxd/s640/blogger-image--930770270.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijHhXz7434W7TVoVdr_6u0JRFeaKOVUs6Zr7YVpK11yrGSYFokyr0RMf7uMGKHWriL_d3ms1aYAibMW1Vb9F3hz4_IKmuG9u3mXtpbffKr9Bz865mqV4Zf3RUK32J5v33YxuIK8cW1nwxd/s640/blogger-image--930770270.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Ze maken hier ook dingen ... </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUSxEotu0WBP_CDeeDWKP31_2vhiW6WwRkWLYbyxzT_erfM-kYV0ohw173qFssWmkqlNIDz08cTSHIvSX7gAhrrjWkSxq_k0ETUvYAhD-TlXrKwEjiAETHh0EZp13-za1Q3313sHPv598L/s640/blogger-image-1547816513.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUSxEotu0WBP_CDeeDWKP31_2vhiW6WwRkWLYbyxzT_erfM-kYV0ohw173qFssWmkqlNIDz08cTSHIvSX7gAhrrjWkSxq_k0ETUvYAhD-TlXrKwEjiAETHh0EZp13-za1Q3313sHPv598L/s640/blogger-image-1547816513.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
en maken daarmee ook de lucht vies.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_hWpPTwYEPNgOXF63xHSL_D_9qVt96NsMwz6pAEHTraGyZ27TDQiDrypcsjqCwyX_tCv2iuBGPuiUP5A7CtzgZ13Kh1ZWK_npCd6_UwZJPmbgZ519zs_MhnjoI3vPw7iEdTLGVNFt0ZPw/s640/blogger-image--1923301929.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_hWpPTwYEPNgOXF63xHSL_D_9qVt96NsMwz6pAEHTraGyZ27TDQiDrypcsjqCwyX_tCv2iuBGPuiUP5A7CtzgZ13Kh1ZWK_npCd6_UwZJPmbgZ519zs_MhnjoI3vPw7iEdTLGVNFt0ZPw/s640/blogger-image--1923301929.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
De inktvissalade is goddelijk, net als het locale biertje en de witte wijn. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoLlbzIA2TLwzp3XwNOaU8UmimEjZ0KGZtFfVsiaiaK9YjGAIXBHs8hzSOAxUCDnK6mCywXpke8CzpurwYiHppuj6bGFTiWZibaa4IPdTniyIe9VgGlJLboacIpOCYnAFIOjwHTLWUoEIM/s640/blogger-image--894980781.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoLlbzIA2TLwzp3XwNOaU8UmimEjZ0KGZtFfVsiaiaK9YjGAIXBHs8hzSOAxUCDnK6mCywXpke8CzpurwYiHppuj6bGFTiWZibaa4IPdTniyIe9VgGlJLboacIpOCYnAFIOjwHTLWUoEIM/s640/blogger-image--894980781.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Woensdagochtend, de wekker gaat om 7 uur want we gaan op avontuur. De zon komt op boven onze parkeerplaats. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxeLk_4blXkFWUa9TQkEcoqIjbqOliz2smYn5_HP2QgHy5L9Xex4CWQzUzkvv0G4HCgn1JCN2awEycu-LUFKLvhytM8DBOmfn8Bu14yyMMiH6OMkg_qTzrb0KsHiOetyvzDkEpF3ZIfq8V/s640/blogger-image-79522699.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxeLk_4blXkFWUa9TQkEcoqIjbqOliz2smYn5_HP2QgHy5L9Xex4CWQzUzkvv0G4HCgn1JCN2awEycu-LUFKLvhytM8DBOmfn8Bu14yyMMiH6OMkg_qTzrb0KsHiOetyvzDkEpF3ZIfq8V/s640/blogger-image-79522699.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
We gaan naar het noorden, naar prachtige plekken ... </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdFUsQc1Bc37AznH7iuCpoB16THuzvIjjPX18t2hNlzY2PAPOQOoj2wCCsYbI8fTCbuYSSbSfMD00T_gSn0gXQbaBBqKI9lePoKKwINo06DnjmJ1O7xt2XQD7ZIQyB_yZVmCwLmu1TakQ5/s640/blogger-image-1728021460.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdFUsQc1Bc37AznH7iuCpoB16THuzvIjjPX18t2hNlzY2PAPOQOoj2wCCsYbI8fTCbuYSSbSfMD00T_gSn0gXQbaBBqKI9lePoKKwINo06DnjmJ1O7xt2XQD7ZIQyB_yZVmCwLmu1TakQ5/s640/blogger-image-1728021460.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
met gids Koen en nog 21 andere grijze vakantiegangers. </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilhbZ3sDdv2Gn_5t39XnM0RQxU7jA3WZ11FFtGLAROiFHtaMQToZV71GsTMwa-E7HhSZW_6w8O4ca9tHgczeagu1mr4TOt2oXsNr944uXzKcdAaPDvAn0G-n3twJX8bh5kO48HwQ1Y1S4t/s640/blogger-image--20882056.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilhbZ3sDdv2Gn_5t39XnM0RQxU7jA3WZ11FFtGLAROiFHtaMQToZV71GsTMwa-E7HhSZW_6w8O4ca9tHgczeagu1mr4TOt2oXsNr944uXzKcdAaPDvAn0G-n3twJX8bh5kO48HwQ1Y1S4t/s640/blogger-image--20882056.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Om 10.30 uur proeven we rum (en het is hier nog een uur vroeger ook).</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUgsPGYMF60-pgWSGBE8YCKzywv4xjxQMLTx8buj6-pFTkesBK4dIwCuaPa3Bx4OU2EaWxHaSNrJJdZNBmF8_Vgc5hdkXrg5o5gI-MIXCu3OLVxILwKy2ofby1xA3X97AkSSQQSBI6-Prr/s640/blogger-image--542954618.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUgsPGYMF60-pgWSGBE8YCKzywv4xjxQMLTx8buj6-pFTkesBK4dIwCuaPa3Bx4OU2EaWxHaSNrJJdZNBmF8_Vgc5hdkXrg5o5gI-MIXCu3OLVxILwKy2ofby1xA3X97AkSSQQSBI6-Prr/s640/blogger-image--542954618.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
We rijden boven de wolken uit. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Het hoogste punt van La Palma is 2426 meter maar daar zijn we dan nog lang niet.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4gcZhyphenhyphenYpSg0ZxdkAKPUrbXrR6h0UIEbAKGrcPfLaDODdMGiCYLkae-lQxCGwbPOJgzGQhIBeTTNi75pgjaZh0cpeVpikkEv10bnPHiprSre5BUxOYYMUOGk_B9g3JWOzBU9hqUclu2oiI/s640/blogger-image--1654421487.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4gcZhyphenhyphenYpSg0ZxdkAKPUrbXrR6h0UIEbAKGrcPfLaDODdMGiCYLkae-lQxCGwbPOJgzGQhIBeTTNi75pgjaZh0cpeVpikkEv10bnPHiprSre5BUxOYYMUOGk_B9g3JWOzBU9hqUclu2oiI/s640/blogger-image--1654421487.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Lunch: geitenstoofpot met papas arrugadas, Canarische aardappeltjes die je eet in de schil. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSfqb-Mys1IbYNtVSk2dSXkubdl9GAYeH_kag_b1ISCdLr5LoP8mE5_9I21JbpQ-FQPs9dZ0j4Ai8Jj64dWPjfvA7IrKKoQk9BHrQ1oYZoCUO41NN3_A3kMeoRmaGIelyp5MgLWfOtpi0D/s640/blogger-image-409721664.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSfqb-Mys1IbYNtVSk2dSXkubdl9GAYeH_kag_b1ISCdLr5LoP8mE5_9I21JbpQ-FQPs9dZ0j4Ai8Jj64dWPjfvA7IrKKoQk9BHrQ1oYZoCUO41NN3_A3kMeoRmaGIelyp5MgLWfOtpi0D/s640/blogger-image-409721664.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
En blijven foto's maken van prachtige uitzichten ...</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
Morgen is het donderdag. Maandag 16 maart vliegen we weer terug. We zijn benieuwd wat de komende dagen ons zullen brengen. Maar ons weekje naar de zon kan nu al niet meer stuk. </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
T I P </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
------------</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Mocht je ooit naar Santa Cruz de la Palma gaan, probeer dan een tafeltje te bemachtigen bij Enriclai aan de Calle Doctor Santos Abreu no 2. Ze hebben er maar vier dus je moet een beetje geluk hebben. Palmera Carmen legt je volledig in de watten met de kookkunsten van haar Italiaanse man. Passie en liefde in een piepklein zaakje. En dat proef je. </div>
<br /></div>
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-79373441995590095412015-03-04T21:22:00.000+01:002015-03-05T09:19:45.417+01:00Zo fijn om geen zestien meer te zijn ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiattkIWzhBzL3HkPmD5fTT61hwAnD-PdFSc-jcvHmWpHX2C6gG284i3_kQ3pfCoZXoxMJzbzKtFenl7UF9yli0eqNp2T_WYNOdNHBIntrJIPSgzPWDNSDlR9-4v9e24e27L6pEIEV7GRVv/s1600/IMG_5874.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiattkIWzhBzL3HkPmD5fTT61hwAnD-PdFSc-jcvHmWpHX2C6gG284i3_kQ3pfCoZXoxMJzbzKtFenl7UF9yli0eqNp2T_WYNOdNHBIntrJIPSgzPWDNSDlR9-4v9e24e27L6pEIEV7GRVv/s1600/IMG_5874.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<b>Ooit had ik een vriendje dat mijn zojuist verworven vrijheidsgevoel op de dansvloer met één opmerking weer naar de knoppen hielp: 'je moet wel een beetje bewegen hoor!' Hij schreeuwde het behulpzaam in mijn oor, ergens in een discotheek Rotterdam, en keek er hoopvol bij. Ik hield stand tot het eind van het nummer, weet ik nog. Daarna is alles zwart. </b><br />
<br />
Afgelopen zaterdag ben ik naar een concert van Rob de Nijs geweest. Ik zeg het maar meteen. Samen met Renate, het was haar verjaarscadeau voor mij. We hebben genoten. De zaal was half leeg maar degenen die er waren, waren er ook echt. Verrassend veel mannen, overigens. We zongen en klapten vol overgave mee en gingen staan om te dansen (of wat er bij mij dan voor doorgaat …) op Banger hart. We hadden de grootste lol om onszelf en onze liefde voor het Nederlandse lied. We schaamden ons niet.<br />
<br />
Dat had wel gemoeten natuurlijk. Dat weten wij ook wel. Het is ons vaak genoeg in het oor gelispeld dat je zulke voorkeuren beter voor je kunt houden. Malle Babbe* zing je alleen mee als je teveel gedronken hebt. Laat staan dat je naar een concert van Rob de Nijs gaat. Een concért!<br />
<br />
Vanmiddag was Frans Bauer op de radio. Een interview, vanwege zijn nieuwe single. Ik had niet hoeven luisteren natuurlijk, een zender is zo gewisseld, maar ik vind Frans Bauer wel lief. Hij zegt aardige dingen en heeft ontzettend veel lol in wat hij doet. Dat werkt aanstekelijk bij mij. Hele volksstammen genieten van zijn concerten. En dat zegt wat over hen. Zoals mijn liefde voor 'Ritme van de regen', 'Laat me alleen' (Rita Hoving) en 'Zij maakt het verschil' wat over mij zegt. Ik weet het. Maar wat eigenlijk?<br />
<br />
T I P<br />
-------------------------<br />
Luister eens naar <a href="https://www.youtube.com/watch?v=A6WGYnIfzEw" target="_blank">'Als ik je neem' van Rob de Nijs</a>. Helemaal tot het eind - in het laatste zinnetje maakt hij alles goed ;-)<br />
<br />
<i>* Malle Babbe is ook een schilderij van Frans Hals, gemaakt in de periode 1633 – 1635. Het hangt in de Berliner Gemäldegalerie en is eigendom van de Stiftung Preußischer Kulturbesitz. Het is ook onder de namen Hille Bobbe en de Heks van Haarlem bekend.</i><br />
<br />
<hr />
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-21074439137299901362015-02-24T22:32:00.004+01:002015-03-04T21:56:47.160+01:00Grote schoonmaak - niet alleen de omgeving gaat glimmen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOymasXO772kiBlWMAfrN-Z13lcK4zqHR50V6TN4UzxdErymAx4rwvzZmk3eVJz_4Be4_mtvZT6ZmgNrjK76NnblzGIbWBbF4ZYN-nqYfarvyCmzyBSVm47IxrTCoH-BLvHikB05sml-Lr/s1600/IMG_7688-cut.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOymasXO772kiBlWMAfrN-Z13lcK4zqHR50V6TN4UzxdErymAx4rwvzZmk3eVJz_4Be4_mtvZT6ZmgNrjK76NnblzGIbWBbF4ZYN-nqYfarvyCmzyBSVm47IxrTCoH-BLvHikB05sml-Lr/s1600/IMG_7688-cut.png" height="400" width="283" /></a></div>
<b>Rust, ruimte en reinheid was er nodig. Studio KADZ was een stoffige bende geworden door de rare kerst en de onwerkelijke periode die daar op volgde. Na e</b><b>en week lang, opruimen, schoonmaken, opruimen, schoonmaken en nog eens opruimen, was er ook weer ruimte in mijn hoofd. Het creatieve proces is hard werken. </b><br />
<br />
Wekenlang hadden we van alles in de werkplaats neergezet. Bier over van je feestje? Geef maar aan mij, Studio KADZ heeft voorraad nodig. Grote doos inderdaad. Niet weg doen hoor, zul je net zien, moet je volgende week iets enorms verpakken. Die stalen pijp is perfect! Daar kunnen we mooi de trapleuning maken. Dat tafeltje lelijk? Dat is niet lélijk, daar laat ik glazen bloemen door 'groeien', dat moet nog bewerkt worden … En álles, werkelijk alles met een dikke laag stof want de winter was doorgedrongen tot KADZ en dan moet er bergen pallets weggezaagd worden voor de kachel.<br />
<br />
Langzaamaan kwam er licht in de duisternis. Het oud ijzer moet nog worden weggebracht (geen zorgen Steven, de hal is niet de nieuwe 'plek' voor de rommel), de fauteuilkussens gaan naar het grofvuil en het chemisch afval kan meteen mee - van geschifte muurverf kan zelfs ik niets maken. De werkplaats glimt je weer tegemoet.<br />
<br />
In de studio staat nu een extra tafel om duizend en één dingen op te knippen en te sorteren. Urenlang schuiven met fotootjes van bloemetjes, potjes, lampjes, stukjes kleding, kapsels en ledematen om nieuwe collages te maken. Gewoon, omdat het zo lekker is om te doen. Het moet een serie worden dus voorlopig ben ik nog wel even zoet.<br />
<br />
Als je zin hebt om mee te knippen en te plakken ben je van harte welkom. Collages maken is heerlijk rustgevend en je verbaast soms jezelf. Morgen (25 februari) is een uitstekend moment want dan ben ik jarig en serveer ik er een taartje bij.<br />
<br />
Vandaar dit blog op dinsdag. Je weet tenslotte nooit wat morgenavond brengt …<br />
<br />
T I P (van Rik Balder)<br />
-----------------------------<br />
Google (afbeeldingen) eens op <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Hannah_H%C3%B6ch" target="_blank"><b>Johanna (Hannah) Höch</b> (Gotha, 1 november 1889 - Berlijn, 31 mei 1978) een Duits kunstenares, die prachtige collages maakte. Vooral haar zelfportretten spreken me aan. Hannah is vooral bekend uit de dadaïstische periode (1914-1920). Later maakte ze werk dat tot het historisch realisme gerekend wordt</a>. (volgens Wikipedia)<br />
<br />
<HR>Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-54865473673045663992015-02-18T20:22:00.000+01:002015-02-19T17:19:54.703+01:00Stoute schoenen met hoge hakken<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzTEUarHBem6ZchNAB9enpEFjJdxOFGVSCeT6Zy6C3fcV0mc5gUcMPXCGLMjmFGwbWLU6O3UQfkk4MR-lVsjFakho2tOjUJmDOpM7AHMv8-3MMJyxfxP4hVDj7f3GuN-rwrpXm-rr_48cN/s1600/IMG_3977.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzTEUarHBem6ZchNAB9enpEFjJdxOFGVSCeT6Zy6C3fcV0mc5gUcMPXCGLMjmFGwbWLU6O3UQfkk4MR-lVsjFakho2tOjUJmDOpM7AHMv8-3MMJyxfxP4hVDj7f3GuN-rwrpXm-rr_48cN/s1600/IMG_3977.jpg" height="400" width="297" /></a></div>
<b>De directeur vroeg of ik even mee wilde lopen. Oeps ... ging er iets fout? Maar hij keek er vriendelijk bij - vrolijk bijna en ik volgde nieuwsgierig.</b><br />
<br />
'Jij bent toch ook kunstenaar? [ik doe personeelszaken voor deze directeur] 'Dan ken jij vast wat mensen in die wereld. Je weet dat we dit jaar een lustrum hebben? Dan moeten we iets uitreiken, iets aan de winnaar, en dat moet dus gemaakt worden. Misschien ken jij iemand die dat kan? Het thema is natuurlijk democratie, transparantie enzo - iets met glas bijvoorbeeld'. Hij keek me verwachtingsvol aan. De directeur blinkt niet áltijd uit in duidelijkheid.<br />
<br />
We spraken er nog even over maar de hamvraag durfde ik niet te stellen. Bedoelde hij dat ik iemand moest voordragen? Of vroeg hij me via een omweggetje of <i>ik</i> iets wilde maken voor die uitreiking? Een werk in opdracht dus … Ik beloofde dat ik er over zou nadenken en checkte bij collega's, manlief en vrienden wat volgens hen de vraag was. De conclusie bleef: kan allebei.<br />
<br />
Dus trok ik de stoute schoenen aan en stelde mezelf voor. Dan maar voor gek staan gaan als dat niet de bedoeling was. Mijn glazen objecten passen tenslotte heel goed bij het thema. The GLASS project wordt gemaakt van glaswerk dat al een bepaalde functie, kracht en schoonheid heeft, in alle kleuren, maten en vormen. Ik voeg de gebruikte voorwerpen samen tot een verrassende, nieuwe vorm waarin de afzonderlijke stukken nog te zien zijn, maar niet meer op zichzelf staan. Zo kan het in de samenleving ook gaan. Als we onszelf laten zien in onze schoonheid, kracht én zwakte, en bereid zijn samen te smelten, kunnen we een nieuw inspirerend geheel vormen.<br />
<br />
De directeur vond het een goed voorstel. Hij neemt het mee bij het verder uitwerken van de plannen. Over een poosje weten we meer. Ik zit nog na te tintelen. Als dat doorgaat, gaat er een droom in vervulling die ik nog niet eens verzonnen had …<br />
<br />
Duim je mee?<br />
<br />
T I P<br />
-------------------------<br />
Bij <a href="http://www.prodemos.nl/" target="_blank">ProDemos - Huis voor democratie en rechtsstaat</a> doe je de leukste rondleidingen en educatieve programma's die je maar kunt bedenken op het gebied van politiek en de samenleving. Er komen per dag zo'n 16 schoolklassen die standaard geen zin hebben. Het gros van de leerlingen gaat aan het eind van de dag enthousiast weer weg. Politiek blijkt veel leuker dan het lijkt.<br />
Oók voor volwassenen.Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-91481812741233954272015-02-11T22:05:00.001+01:002015-02-14T09:40:56.988+01:00Niet dromen maar DOEN! - een advies van coach Els<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi74xiswJkF2WF4gogX13DcrJMsHwULtPmmRo2x4knhUGPQIK4KhZB3v1KTmnFqgCv4Dx56BV2ZIKp-iwuu27Tetlh28wvkfqJOVZXyk5CD0d4xAO8AUKDm3jefwC9dMyZ0cPbMeANpYnjh/s1600/POLO+STRECH+GREY+MELANGE_10162-bewerkt-m.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi74xiswJkF2WF4gogX13DcrJMsHwULtPmmRo2x4knhUGPQIK4KhZB3v1KTmnFqgCv4Dx56BV2ZIKp-iwuu27Tetlh28wvkfqJOVZXyk5CD0d4xAO8AUKDm3jefwC9dMyZ0cPbMeANpYnjh/s1600/POLO+STRECH+GREY+MELANGE_10162-bewerkt-m.jpg" height="287" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">the GLASS project - foto Rik Balder <a href="http://studioredlab.nl/" target="_blank">Studio Redlab</a><b style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px;"><br /></b></td></tr>
</tbody></table>
<div>
<div style="text-align: start;">
<b style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0); text-align: center;">'Je moet niet zo focussen op ARTzaanstad', zei Louis Bertholet tijdens de lunch. We waren door de workshop DOEN! van <a href="http://www.elscoach.nl/" target="_blank">Els Bohm</a> bij elkaar gebracht en hadden - naast héél véél ongemeenschappelijks - ook iets met elkaar gemeen: de wens om te exposeren. 'Er zijn zoveel plekken om te exposeren, Zaanstad is niets. Wat heb je daar te zoeken? Ik heb wel een paar tips.'</b></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Drie jaar geleden hing ik bij de tweede editie van ARTzaanstad het werk op van twee fotografen en een kunstschilder. Dat was niet alleen leuk - ze waren me enorm dankbaar omdat ik wél in staat was om hun ongelijke werk op gelijke afstand recht ophangen - het was ook een strategische keuze. Ik dacht dat ik als opbouw-vrijwilliger mijn kont een beetje in het kunstwereldje kon draaien, de juiste mensen zou leren kennen en ontdekken hoe het werkt - kunstenaar worden en exposeren. Waar ik niet op had gerekend was dat ik daarna nog maar één wens zou hebben: zelf meedoen met ARTzaanstad.</span></div>
<br />
Ik vond de locatie (de Affuitenhal op het Hembrugterrein in Zaandam) prachtig en de manier waarop het daklicht op de kunstwerken scheen betoverend. De sfeer in het gerenoveerde industriële gebouw, de inrichting van de ruimte, het genietende publiek. Daar wilde ik ook onderdeel van zijn. Als mijn werk toch ooit eens …<br />
<br />
Een paar jaar en diverse workshops later (DOEN! gaf de doorslag Els, echt ;-) trok ik de stoute schoenen aan en schreef me in. Ik kreeg mails over nieuwe voorwaarden en selectiecriteria en bereidde me voor op de dag des oordeels: 'Geachte mevrouw Schumacher, uw 'werk' is ongeschikt voor ARTzaanstad, dat begrijpt u natuurlijk zelf ook wel.'<br />
<br />
En wat ik kreeg was dit:<br />
<br />
------------<br />
<div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;">Beste kunstenaar,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;">Wij hebben jouw aanmelding voor deelname aan ARTzaanstad 2015 in goede orde ontvangen. Inmiddels is de selectiecommissie bijeen geweest om de kwaliteit van alle inzendingen te beoordelen.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;">Jouw werk zien we graag terug op ARTzaanstad 2015.</span></b><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;"> </span></div>
<br />
-------------<br />
<br />
Moet ik nog zeggen dat ik blij ben?<br />
Louis' tips ga ik ook allemaal opvolgen (echt hoor Louis, nog bedankt!).<br />
Maar éérst even ARTzaanstad.<br />
<br />
YÉS!<br />
<br />
<hr />
<h2>
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px;"><a href="http://artzaanstad.nl/" target="_blank">Het kunst & designevenement ARTzaanstad, zal plaatsvinden op 12, 13 en 14 juni 2015 op het karakteristieke Hembrugterrein in Zaandam. ARTzaanstad is een 3-daags groot opgezet evenement vol kunst, design, muziek en andere culturele belevenissen.</a></span></h2>
<hr />
</div>
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-52713916301571193852015-02-04T21:20:00.002+01:002015-02-11T11:06:46.634+01:00Verzetten heeft geen zin - hoe de dag een ándere gewenste uitkomst kreeg<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV4WKza8QdHh2Ux9Jq1wDydGmi9mPhFrbi1N0EhUNjaR70aK2Nl688NznlEL1OyAhzoxuvCfMfxzphCitwPqVWrObeD_nTubuq_qnsZ4FzH-6xvs0fqmw9NHx5f2KBEAxAcYkwbfdHsiW1/s1600/IMG_5457.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV4WKza8QdHh2Ux9Jq1wDydGmi9mPhFrbi1N0EhUNjaR70aK2Nl688NznlEL1OyAhzoxuvCfMfxzphCitwPqVWrObeD_nTubuq_qnsZ4FzH-6xvs0fqmw9NHx5f2KBEAxAcYkwbfdHsiW1/s1600/IMG_5457.JPG" height="400" width="246" /></a>Vandaag ging het gebeuren. Eindelijk, na weken - of is het al maanden? - zou ik, vroeg in de ochtend, naar de studio gaan en mij de de hele, eindeloze dag, bezig houden met de schone kunsten. Ik zou korte metten maken met 'andere prioriteiten' en me nergens door laten afleiden. Tot het ontbijt - cornflakes met rozijnen en gewone melk, want de geitenmelk was op - ging het goed. Tot hè.<br />
<br />
Die geitenmelk moest natuurlijk even op het boodschappenlijstje, samen met de gewone melk want die had ik nu ook opgemaakt. Al lepelend opende ik Buy Me a Pie (ken je die app? ideaal) Melk, geitenmelk, nog iets? O ja, vanavond moeten we ook eten. Wel iets gezonds hoor, alleen op woensdag zijn ze allemaal thuis.<br />
<br />
Woensdag? Verrek, dan heb ik nog maar een week voordat Maurits jarig is. En die jongen wordt 18, dus daar moet wel iets mee. Rijles ja, daar had hij het laatst over. Dan moet ik zijn vader even bellen want daar hadden we iets anders over afgesproken.<br />
<br />
Bellen? Shit, ik heb mijn moeder nog niet gebeld en als ik die vrijdag wil meenemen naar het Zuidplein moet ik dat nu wél doen, anders kan ze zich niet 'voorbereiden' en wil ze niet mee. En dan wil ze voorlopig helemaal niks meer. Vrijdag gaan we naar de notaris … god ja, ik moest die tekst voor dat bedankkaartje nog maken. De uitvaart is opeens al vier weken geleden. En Robin moet ook nog iets van die tekst vinden, dus dan moet het echt vandaag want morgen zit ik bij ProDemos en vrijdag …<br />
<br />
So far for de schone kunsten.<br />
<br />
Ik ben aan het eind van de dag nog even naar de studio gegaan en om de bovenste laag van een oude etagère vast te lijmen en zo mijn ferme besluit nog een beetje vorm te geven. Maar de tekst is mooi geworden. En goedgekeurd door mijn broer inmiddels. Ook het gedichtje dat ik erbij maakte. Zes regels van niet meer dan drie woorden. Ik ben er bijna de hele dag mee bezig geweest. Ze dichten eigenlijk nog steeds niet. Maar ze zeggen wèl precies wat ik bedoelde.<br />
<br />
<br />
<i><b>Ga naar <a href="http://www.newhorizonsahead.nl/panoramamesdag" rel="nofollow" target="_blank">New Horizons van Bruno van den Elshout in museum Panorama Mesdag</a>. </b></i><br />
<div style="text-align: left;">
<i><b>Bruno
maakte een jaar lang elk uur een foto van de zee bij Scheveningen
(vanuit hetzelfde camerastandpunt). Dat zoiets gewoons, zulke
onwaarschijnlijk mooie beelden kan opleveren. Mij raakte dat enorm.</b></i> <br />
<div style="text-align: left;">
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
T I P </div>
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com1Zaanstad, Nederland52.4579659 4.7510425000000452.3031959 4.4283190000000392 52.6127359 5.07376600000004tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-10101314655432554172015-01-31T09:35:00.002+01:002015-02-02T17:55:42.235+01:00Back in business<b>Indien er iemand was die dit blog volgde: daar ben ik weer!</b><br />
<i>[Ik ging ooit naar Turks Fruit met Anthonie Kamerling in de hoofdrol en kocht aan het eind van de musical de cd, mede omdat Anthonie zelf de verkoper was en ik hem zo meteen kon bedanken voor de prachtige voorstelling. Als een echte salesman bood hij z'n eigen (en enige) cd er voor een koopje bij aan. Toen ik het aanbod afsloeg met 'die heb ik al', riep hij blij verrast: 'echt waar??']</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU-3uUA5O1nZVgVtnPT_o_i3SPUiWzOZUVs75g6wOJvUyunt_YzTzhJ5nBEzD3M5sqfRiXxScRewr2McYcn3KlukWFwDMeLO_qiD0MJ6Gz6eORH4UXOT6yiu40GykbNWJOB9V8dDPtM8Zm/s1600/IMG_5432.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU-3uUA5O1nZVgVtnPT_o_i3SPUiWzOZUVs75g6wOJvUyunt_YzTzhJ5nBEzD3M5sqfRiXxScRewr2McYcn3KlukWFwDMeLO_qiD0MJ6Gz6eORH4UXOT6yiu40GykbNWJOB9V8dDPtM8Zm/s1600/IMG_5432.jpg" height="400" width="187" /></a></div>
Als communicatie-adviseur in ruste (ik schrijf nog wel eens teksten maar geef verder vooral ongevraagd advies) raad ik iedere kleine zelfstandige die ik tegenkom aan om te bloggen. 'Laat jezelf zien', zeg ik dan, 'dat is belangrijk. Mensen moeten weten wie je bent om iets van je te willen kopen. Producten zijn inwisselbaar, het gaat om het verhaal achter jouw product of dienst en jij bent onderdeel van dat verhaal.'<br />
<br />
Dat is dan geen praatje om de lol van de conversatie. Ik geloof het echt. Maar om het zelf ook na te leven …<br />
<br />
Schrijven is leuk, daar ligt het niet aan, en je krijgt zelfverzonnen antwoorden op je eigen vragen. Je deelt wat je ziet, wat je ontdekt en waar je warm voor loopt. De essentie van het kunstenaarschap wat mij betreft: verbeelden of vertalen wat jij ziet - op jouw manier. En je oefent jezelf in 'losser' schrijven - zeker ook een voordeel als je (parttime) tekstschrijver bent.<br />
<br />
Dus pak ik het bloggen toch weer op. En dat ga ik serieus aanpakken: elke woensdagavond een nieuw bericht waarin ik iets van mezelf deel. Een gedachte, een foto, een ervaring. Of een vraagstuk zodat jij me kunt helpen met de antwoorden. Ik kijk er naar uit. Het staat in mijn agenda.Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0Zaanstad, Nederland52.4579659 4.7510425000000452.3031959 4.4283190000000392 52.6127359 5.07376600000004tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-12402049242439110072013-04-19T16:23:00.005+02:002013-04-22T13:05:46.195+02:00No time to waste?<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZvQ1ta2mvqC066ixnv0-dLkom86QXk69y48_rMMC6cLdSKqCbu_4GxKwOpQJH_uMFlppQQxc1l-5VlH0AAjjS75wN0eBQQFfhtnpeSuW_w4zTbf7qumGBfogt77meA5jao6FzFuCY6Rgx/s1600/IMG_8232.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZvQ1ta2mvqC066ixnv0-dLkom86QXk69y48_rMMC6cLdSKqCbu_4GxKwOpQJH_uMFlppQQxc1l-5VlH0AAjjS75wN0eBQQFfhtnpeSuW_w4zTbf7qumGBfogt77meA5jao6FzFuCY6Rgx/s320/IMG_8232.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">fb-project #fooddiary - een foto van elke maaltijd</td></tr>
</tbody></table>
Tijdverslindend is het, kunstenaar zijn. Een blog over mijn bevindingen schiet er bij in. En dat terwijl ik nog niets gemaakt heb en nergens over heb nagedacht ... Kan dat wel als je kunstenaar bent? Of moet het zelfs?<br />
<br />
Hoe doe je dat eigenlijk, kunstenaar zijn? Is het hard werken? Met een grassprietje tussen je tanden wachten op het gouden inspiratiemoment? Alle musea en exposities aflopen? Netwerken met andere kunstenaars én rijke klanten? Of gewoon net als alle zelfstandig werkende mensen de was 'tussendoor' doen, vrijwilliger zijn bij het uitstapje van je vaders zorgafdeling omdat jij toch geen baan hebt, gezond eten koken nu er tijd voor is, fotoprojectjes doen om je likes-verslaving op Facebook te onderhouden en iedereen helpen met flyers en huisstijltjes omdat jij nu eenmaal een goed gevoel krijgt van iets moois maken?<br />
<br />
Zou het te leren zijn in een jaar, kunstenaar zijn? Of ben je gewoon kunstenaar als je de kunst in je hebt? Ik ben benieuwd. Nu eerst visitekaartjes verzamelen voor een netwerkborrel over duurzaamheid. Omdat ik me er voor opgegeven heb toen ik nog dacht dat ik commercieel moest doen maar inmiddels omdat ik benieuwd ben. En omdat ik graag met gebruikte materialen werk uiteraard. Misschien is het hartstikke leuk.Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-70795221100094589852013-02-28T09:42:00.000+01:002013-04-17T10:33:26.029+02:00in de Flow ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.etsy.com/shop/celindaversluis" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhiHSLVG2vqlbDw1vYhOu7raNOoSXdAgjtgT35hkVCLPXolGShLozmpYjHHhvxeqrDT_goF5BePMniTf5ARNN2gHptgCup7USv6JfIqhSf-J52FNjd-O_ASNWLatKR53dqQFyMZbzztIJ/s1600/CelindaVersluis.png" /></a></div>
<br />
Eerst vond ik het niks, de Flow. Maar toen ik een abonnement cadeau kreeg van een vriendin die er in adverteerde (dat vind ik toch zo slim van die dames van Flow - een advertentie kost 25 abonnementen die je weggeeft), raakte ik toch enigszins hooked. Kan ook eigenlijk niet anders als je zelf graag dingen maakt. Misschien vond ik het daarom eerst niks. Verzet of zo.<br />
<br />
Het abonnement is al lang afgelopen maar omdat mijn man me vaak in de Flow ziet bladeren - ik ben enorm vergeetachtig en kan de oude abonnement Flows dus eindeloos 'opnieuw' bekijken - kreeg ik vorige week de nieuwste als begeleidend cadeautje bij een 'echt' cadeau dat verder echt helemaal niets met de Flow te maken had. Echt een man dus, die man van mij. Maar met beide cadeau's ben ik enorm blij en als je de tv-reclames mag geloven, is dat dan best knap van mijn lief.<br />
<br />
Flow nr. 1 van 2013 is inmiddels doorgespit. Er stond een oproep in om je mooiste Instagramfoto's in te sturen voor een Instagrambijlage bij het blad Bliss. Gisteren gedaan want ik ben een fervent instagrammer, schiet soms een voltreffertje (wie niet met Instagram) en ben bovendien stiekem-exhibitionistisch. Nog niets op gehoord maar als ik beroemd dreig te worden dan bent u de eerste die ik daarop attent maak. Beloofd.<br />
<br />
Toen ik op pagina 109 kwam wist ik het zeker: Flow is een leuk blad. Daar begint het artikel over de theetantes van Celinda Versluis. Celinda heeft vier Franse dames getekend en drukt die op oude theepotten, kopjes en bordjes. Erg leuk (kijk maar: <a href="http://www.etsy.com/shop/celindaversluis">www.etsy.com/shop/celindaversluis</a>) en helemaal in mijn straatje van hergebruik van mooie materialen. Vooral ook omdat zij me laat zien dat het wél kan. Ik ben al een tijdje op zoek naar een manier om borden voor mijn etagères aan te passen. Celine weet dus hoe je dat doet en als zij het weet, kan ik er ook achter komen.<br />
<br />
Het bleek iets ingewikkelder dan ik hoopte (gewoon een printje maken op het juiste spulletje en met veel spuug ...) maar het goede nieuws is dat je het in twee dagen kunt leren bij een zeefdrukwerkplaats in het Noord-Hollandse Schermerhoorn (<a href="http://www.zeefdrukles.nl/">http://www.zeefdrukles.nl</a>). Een nieuw item op de verlanglijst is geboren! Dát wil ik! Zin om mee te gaan?Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-75362388485446870222012-11-12T10:01:00.001+01:002015-02-15T19:38:17.481+01:00Rijstebrij met rabarber <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR-7DBVEbfiHkDmeaACMSUlknxkKgCJsoeRc9AexvsGwAsmN-mrabydHWel0AuPNqMcbcqnGJ0p_je4FRTGQJ07LP8qCwKaIba11kJRyaYUcR4ZCznqwRcR71qJAB9jREKMyDi8krZi_bZ/s1600/IMG_6312.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR-7DBVEbfiHkDmeaACMSUlknxkKgCJsoeRc9AexvsGwAsmN-mrabydHWel0AuPNqMcbcqnGJ0p_je4FRTGQJ07LP8qCwKaIba11kJRyaYUcR4ZCznqwRcR71qJAB9jREKMyDi8krZi_bZ/s320/IMG_6312.JPG" height="320" width="320" /></a></div>
Lekker, dát ga ik maken, dacht ik meteen bij onderstaand recept. Ik las het in Flow nr 7 op pagina 104. Leuk blad, nog nooit zelf gekocht, altijd gekregen. Eerst van vriendin Sanny omdat ze er in adverteerde met haar <a href="http://www.allespapier.nl/">www.allespapier.nl</a> en als tegenprestatie een aantal abonnementen te vergeven had (slim van flow - daarna was ik toch redelijk gek op dat vrolijke, gezellige en inderdaad inspirerende blad terwijl ik het me eerder niet zo aansprak) en nu van mijn moeder, die het weer krijgt van mijn schoonzus. Of zij 'em krijgt of koopt, weet ik niet.<br />
<br />
Omdat ik nr 7 ook weer ga doorgeven, en wie weet mijn vriendin ook weer, wil ik het recept er niet uitscheuren - zo'n hele flow is toch leuker. En omdat ik het toch overtyp, kan het ook wel op dit blog, dacht ik zo. Vandaar dus deze culinaire uitspatting alhier. Zo geef ik nòg meer Flow door. (Leuk toch Flow?)<br />
<br />
<b><i>Rijstebrij met rabarber voor 2 personen</i></b><br />
<div>
<i><br /></i></div>
<i>* 1 l melk *150 g basmatirijst * 1 kaneelstokje * 80 g agavesiroop * 1 tl oranjebloesemwater</i><br />
<i><b>Voor de rabarber</b> * 350 g rabarber, in stukjes van 2,5 cm gesneden * 1,25 dl water * 1 steranijs * 1 tl rozenwater * 2 el agavesiroop</i><br />
<i><br /></i>
<i>Maak om te beginnen de rijstebrij. Doe de rijst en de melk met het kaneelstokje in een middelgrote pan, breng aan de kook en laat terwijl je regelmatig roert ongeveer 30 minuten op heel laag vuur pruttelen. Roer er vervolgens de agavesiroop en het oranjebloesemwater door, en laat nog 5 tot 10 minuten op het vuur staan. Doe er, als d brij te droog dreigt te worden, extra melk bij.</i><br />
<i>Doe de stukjes rabarber met het water, de steranijs, het rozenwater en de agavesiroop in een andere pan. Breng aan de kook en laat ca. 10 minuten op laag vuur pruttelen terwijl je de rabarberstukjes gaandeweg een of twee keer omdraait, tot ze mooi roze en zacht zijn. Schep de rijstebrij in een schaal en roer er de rabarber door.</i><br />
<br />
<br />Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8186954968484220544.post-65299504856377849142012-10-17T17:05:00.001+02:002012-10-24T08:41:40.977+02:00Moeder's blauwe ruitjes<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWsLSHVY_wsH7_Bh_BeiNo32ke2oVw4ebAIFM7ah4p4Annx1Tz2GI2kcC7TaVFIllV4BpNCtUwPpsOWsclu0RGc3aMRX79yLM5OeOhKBKcLwiSnhjhQ8bn1wvmU4LFjd-uSUes3s5qkP1z/s1600/IMG_6002.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWsLSHVY_wsH7_Bh_BeiNo32ke2oVw4ebAIFM7ah4p4Annx1Tz2GI2kcC7TaVFIllV4BpNCtUwPpsOWsclu0RGc3aMRX79yLM5OeOhKBKcLwiSnhjhQ8bn1wvmU4LFjd-uSUes3s5qkP1z/s400/IMG_6002.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small; text-align: -webkit-auto;">Te koop bij </span><a href="http://www.heerlijkehandel.nl/galerie_bags.html" style="font-size: medium; text-align: -webkit-auto;" target="_blank">heerlijke handel</a><br />
ook op maat te bestellen gemaakt van eigen kledingstukken</td></tr>
</tbody></table>
<h3>
Weer een 'Bagss' klaar!</h3>
Het maken van een Bagss begint met een kledingstuk dat zich aandient. Het lijkt makkelijk, soms is het al bijna een tas - onderkant dichtnaaien, handvatten eraan en klaar! - maar het blijkt altijd weer een heel proces te zijn dat bestaat bij de gratie van voortschrijdend inzicht en doorzettingsvermogen. Hoe gedragen de materialen zich, wat is er nodig om een lekkere look te krijgen, hoe krijg ik die naaimachine door de dikke lagen stof en leer heen, enz, enz.<br />
Vaak bedenk ik iets dat onmogelijk is omdat de rok nu eenmaal al de rok is, met een rits en een knoop, en daar naai je niet zomaar overheen. Als daar dan veel koffie en hoofdbrekers later toch de Bluesquarebag is, een unieke stoere handtas gemaakt van een spijkerrokje, een geruit bloesje en een leren motorjack, ben ik blij. Zeker als blijkt dat het detail van het borstzakje van het bloesje zo mooi uitwerkt als binnenvakje voor je mobiel. De zakken die de kledingstukken toch al hadden, behouden zo hun functie. De 'broekzakken' van het rokje zijn nog steeds een prima plek voor fietssleutels, papieren zakdoekjes en munten voor het boodschappenkarretje.<br />
<div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Monica Schumacherhttp://www.blogger.com/profile/02327905307131531447noreply@blogger.com0