De vorige zomervakantie wilde ik de jongens nog één keer mee hebben. Maurits keek alsof hij een onverwachte SO kreeg toen ik hem dat vroeg en mompelde: 'alleen als we naar Engeland gaan'. Daar zou het 'op zeker' niet te warm zijn voor zijn oververhitte gemoed. Om diezelfde reden was Geert minder enthousiast. Die wilde graag zwoele zomeravonden in een warm oord aan een blauwe zee. Ik beloofde dat we dat dan in het najaar zouden doen, samen, als hij nu even niet ingewikkeld deed over Engeland.
Ook op La Palma is het inmiddels voorjaar en de avonden zijn hier alles behalve zwoel. Maar verder is het hier heerlijk. De zon komt aan 'onze' kant van het eiland op en verwarmt ons den ganse dag met enthousiasme (we hadden een Vlaamse gids vandaag). Een koel briesje zorgt ervoor dat we niet boven ons kookpunt geraken. De zwarte lavarotsen en stranden steken prachtig af bij het azuurblauw van de zee. Een warme maaltijd kost 7 euro en de wijn komt van eigen plantages. En overal om ons heen zijn wandelende oudevandagen in te lange korte broeken en ruithemden. We vermaken ons, kortom, prima.
Dinsdag is de dag voor een tour om de noordpunt van het eiland. Indrukwekkende hoogten met diepe kloven waar je helemaal omheen moet rijden. Over een afstand van 46 km hemelsbreed deden we een hele dag. In een 24-persoonsbusje met alleen maar mensen die ouder waren dan wij. Geen gegil, geen harde muziek en allemaal keurig op tijd weer bij de bus. Voor het in- en uitstappen moest je steeds een stiefkwartiertje uittrekken maar zo kwamen we wel ergens. Donderdag is de tour naar de zuidpunt. Die doen we waarschijnlijk in een huurautootje.
Zin om mee te kijken naar onze eerste dagen in de zon?
Maandag 9 maart 2015. We vliegen om 6:00 uur dus we moeten om 4:00 uur op Schiphol zijn. Eerst koffie dan maar. Onder mijn favoriete lampen.
We nemen alleen handbagage mee. Travel light is het motto, het is daar toch mooi weer. Scheelt straks wachten bij de bagageband.
Het duurt even, voor je door alle rijen heen bent. Een selfie via de ruit om de tijd te doden.
Het vliegtuig staat klaar ...
Het ziet er stevig uit.
En ook de bemanning heeft er zin in.
Daar gaan we ... dág Nederland!
Na vierenhalf uur landen we op La Palma, zo pal naast de zee dat een kruisje slaan geen overbodige luxe leek.
In een busje gaan we naar het hotel - als alle medereizigers hun bagage hebben. Weg voordeel van de handbagage.
Zo, we zitten. Ja, we hebben ons van top tot teen ingesmeerd.
Het uitzicht is idyllisch - als je voorbij de parkeerplaats kijkt.
Natuurlijk! Vandaag moeten de kapotte tegels van het straatje onder ons balkon worden weggehakt ...
Dus gaan we maar even bij het water kijken. Daar dondert het ook maar op een heel bevredigende manier. De golven slaan er prachtig tegen de stijle rotsen.
We klauteren wat ...
kijken wat naar de azuurblauwe zee ...
spotten een regenboog in de nevel ...
drinken koffie met slagroom ...
aan een zwart strand ...
en verbazen ons over de prijs van de sigaretten.
En afdrogen hoeven we hier niet.
In de namiddag wandelen we via de hoge trappen langs het strand naar Santa Cruz de la Palma. Zo'n vijf kilometer heuveltje op heuveltje af.
En genieten onderweg van het uitzicht op het strand.
Ze maken hier ook dingen ...
en maken daarmee ook de lucht vies.
De inktvissalade is goddelijk, net als het locale biertje en de witte wijn.
Woensdagochtend, de wekker gaat om 7 uur want we gaan op avontuur. De zon komt op boven onze parkeerplaats.
We gaan naar het noorden, naar prachtige plekken ...
met gids Koen en nog 21 andere grijze vakantiegangers.
Om 10.30 uur proeven we rum (en het is hier nog een uur vroeger ook).
We rijden boven de wolken uit.
Het hoogste punt van La Palma is 2426 meter maar daar zijn we dan nog lang niet.
Lunch: geitenstoofpot met papas arrugadas, Canarische aardappeltjes die je eet in de schil.
En blijven foto's maken van prachtige uitzichten ...
Morgen is het donderdag. Maandag 16 maart vliegen we weer terug. We zijn benieuwd wat de komende dagen ons zullen brengen. Maar ons weekje naar de zon kan nu al niet meer stuk.
T I P
------------
Mocht je ooit naar Santa Cruz de la Palma gaan, probeer dan een tafeltje te bemachtigen bij Enriclai aan de Calle Doctor Santos Abreu no 2. Ze hebben er maar vier dus je moet een beetje geluk hebben. Palmera Carmen legt je volledig in de watten met de kookkunsten van haar Italiaanse man. Passie en liefde in een piepklein zaakje. En dat proef je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten